Bezpieczenstwo_uczniow_2019.docx

   W dniu 21 października 2019 r. odbyło się w naszej szkole spotkanie zespołu partnerów w ramach ZPB- Szkoła Promująca Bezpieczeństwo. Podczas spotkania koordynator projektu Elżbieta Grabska -Cygan przedstawiła sprawozdanie z dotychczasowych działań oraz analizę ankiet skierowanych do nauczycieli, rodziców i uczniów dotyczących bezpieczeństwa w szkole i jej okolicy. Podejmowane działania na rzecz poprawy bezpieczeństwa przy udziale wszystkich podmiotów biorących w nich udział przyniosły oczekiwane efekty. Wszyscy partnerzy zadeklarowali chęć dalszej współpracy  i pomoc w realizacji działań zaplanowanych na rok szkolny 2019/20.

W spotkaniu uczestniczyli:

-Jolanta Knapik- dyrektor szkoły

-st. kpt. mgr inż. Dominik -przedstawiciel KP PSP w Chrzanowie - 

-Zbigniew Tura - przedstawiciel Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych  oraz OPS w Chrzanowie 

-inż. Agnieszka Paliwoda- przedstawiciel Powiatowej Stacji Sanitarno- Epidemiologicznej w Chrzanowie

- Katarzyna Bandyk- przewodnicząca Rady Rodziców

- Elżbieta Grabska-Cygan- koordynator d/s bezpieczeństwa 

Bezpieczeństwo to nasz priorytet dlatego nadal będziemy realizować profilaktykę w  obszarze bezpieczeństwa,  jak również prowadzić systematyczną współpracę w obszarze niwelowania zdiagnozowanych zagrożeń. 

CERTYFIKAT LIDERA PROJEKTU „ SZKOŁA PROMUJACA BEZPIECZEŃSTWO”

            W dniu 27 lutego 2019 r. przedstawiciele naszej placówki odebrali w KPP w Chrzanowie certyfikat Lidera Projektu "Szkoły promującej bezpieczeństwo". Certyfikat w imieniu Komendanta Wojewódzkiego Policji w Krakowie nadinsp. dr Krzysztofa Pobuta wręczył Komendant Powiatowy Policji w Chrzanowie mł.insp. Michał Gamrat.

 Szkołę reprezentowali pani dyrektor Jolanta Knapik, pedagog Elżbieta Grabska-Cygan oraz delegacja samorządu uczniowskiego.

Na stronie internetowej Powiatowej Komendy Policji w Chrzanowie znajdziemy artykuł na ten temat.

http://chrzanow.policja.gov.pl/pl/aktualnosci/dwie-placowki-oswiatowe-w-z-terenu-miasta-i-gminy-chrzanow-otrzymaly-tytul-lidera

Otrzymanie certyfikatu to nie tylko duże wyróżnienie dla naszej szkoły, ale również mobilizacja do podejmowania nowych działań związanych z poprawą bezpieczeństwa wśród dzieci i młodzieży. Zgodnie z ideą projektu, będziemy nadal uczyć współodpowiedzialności za bezpieczeństwo osobiste, lokalne i społeczne

                                                                                   GRATULACJE !!!

Co to jest Zintegrowana Polityka Bezpieczeństwa ?

ZPB to projekt Wydziału Prewencji Komendy Wojewódzkiej Policji w Krakowie. Realizując regulamin projektu szkoły starają się, aby uzyskać CERTYFIKAT „Szkoły Promującej Bezpieczeństwo”.

Ocenie podlegają:

• Obszar organizacyjny – czyli struktura personalna (kto jest odpowiedzialny i za jaki obszar w ramach systemu bezpieczeństwa w szkole, w jaki sposób informacja o programie trafia do zainteresowanych).
• Obszar infrastrukturalny – dotyczy bezpiecznej zabudowy w obrębie szkoły, projektowania i dostosowania przestrzeni pod kątem bezpieczeństwa.
• Obszar techniczny – dotyczy zabezpieczenia terenu szkoły poprzez m. in. instalacje monitoringu i inne środki techniczne, które wpływają na poprawę bezpieczeństwa w szkole i jej obrębie.

Nasza szkoła od kilku lat realizuje projekt pt. „Zintegrowana Polityka Bezpieczeństwa”. Przystąpiliśmy do Projektu w maju 2010 roku.. W wyniku podjętych działań 27 września 2011 r. otrzymaliśmy Certyfikat  „Szkoła Promująca Bezpieczeństwo” na lata 2011-2012, a następnie przedłużenie Certyfikatu na lata 2013-2018. W chwili obecnej staramy się o przyznanie Lidera projektu!

Więcej informacji można znaleźć na stronie www.malopolska.policja.gov.pl

OTRZYMANIE CERTYFIKATU SZKOLA PROMUJACA BEZPIECZENSTWO- 27 wrzesnia 2011r.doc

PRZEDŁUŻENIE CERTYFIKATU 2013-2018.doc

PROTOKÓŁ Z POSIEDZENIA cert._projekt_ZPB_na_lata_2013-18.doc

ANEKS PLANU_2014-18.doc

ANALIZA ANKIET UCZNIÓW -Bezpieczenstwo_2017.doc

ANALIZA ANKIETY DLA RODZICÓW_2016-17.doc

ANALIZA ANKIETY DLA NAUCZYCIELI 2017.doc

DZIALANIA EDUKACYJNE WSROD NAJMLODSZYCH spotkanie z policjantem i Sznupkiem.doc

TYDZIEN BEZ AGRESJI.doc

WAŻNE DLA RODZICOW -bezpieczenstwo w sieci.doc

DOPALACZE- informacja dla rodzica.doc

ULOTKA - NOWE NARKOTYKI-Czy znasz prawdY_o_dopalaczach_Kraj.pdf

SPOTKANIE W KPP CHRZANOW 30.03.2017 p-czosc.doc

PROGRAM wych-prof._BALIN_2017-18.doc

HARMONOGRAM DZIAŁANIA prof.- wych_2017-18.doc

Udział w konkursach profilaktycznych

Tydzień bez agresji

Udział partnerów szkoły w ZPB

Mikołajki z profilaktyką

W dniu 27 września 2011 r. w Komendzie Wojewódzkiej Policji w Krakowie odbyło się wręczenie certyfikatów "Szkoła Promująca Bezpieczeństwo" w ramach Zintegrowanej Polityki Bezpieczeństwa. Z terenu Gminy Chrzanów dwie szkoły- w tym Szkoła Podstawowa im. M. Kopernika W Balinie  otrzymała ten certyfikat, będący zwieńczeniem licznych działań podejmowanych w celu poprawy bezpieczeństwa uczniów oraz wyeliminowania zjawisk przemocy na terenie szkoły, a także w jej najbliższym otoczeniu. Certyfikat przyznano po uprzednio przeprowadzonym audycie mającym na celu sprawdzić poziom bezpieczeństwa i podejmowanych działań w tym zakresie.

    W uroczystości uczestniczyła Pani Dyrektor- Grażyna Jamrozik, koordynator projektu- Pani Elżbieta Grabska- Cygan oraz przewodnicząca Samorządu Uczniowskiego-Hanna Kowalska.
    Spośród 34 wyróżnionych placówek, Szkoła Podstawowa w Balinie znalazła się na pierwszym miejscu, uzyskując 59 punktów na 60 możliwych. Certyfikat był przyznawany szkołom, które zdobyły powyżej 40 punktów. Dyrektorom szkół certyfikaty wręczył Małopolski Komendant Wojewódzki Policji insp. Andrzej Rokita. W uroczystości uczestniczyli także m.in. Małopolski Kurator Oświaty - Aleksander Palczewski, Dyrektor Delegatury w Nowym Sączu Kuratorium Oświaty w Krakowie - Stanisław Szudek , Dyrektor Wydziału Bezpieczeństwa i Zarządzania Kryzysowego Urzędu Miasta Krakowa, przedstawiciele Politechniki Krakowskiej ; dr Klaudia Węc oraz dr Krzysztof Kwiatkowski, przedstawiciele szkół oraz Policji z miast i powiatów województwa małopolskiego.
    Dla wszystkich uczestników uroczystości przygotowano pokazy m.in. sprzętu policyjnego i technik stosowanych przez funkcjonariuszy w codziennej służbie.
 

SERDECZNIE GRATULUJEMY WYRÓŻNIONEJ SZKOLE!!!

21 czerwca 2013 roku Małopolski Komendant Wojewódzki Policji zatwierdził Protokół posiedzenia zespołu certyfikującego projekt „Szkoła Promująca Bezpieczeństwo" w ramach Zintegrowanej Polityki Bezpieczeństwa.

Nasza szkoła w kwietniu 2013  roku wystąpiła z wnioskiem o przedłużenie Certyfikatu Szkoły Promującej Bezpieczeństwo. Audyt odbył się 15.05.2013r. Przeprowadzili go przedstawiciele Komendy Wojewódzkiej Policji w Krakowie, którzy sprawdzili nasze działania podejmowane w celu zwiększenia poziomu bezpieczeństwa w szkole i jej otoczeniu.

W oparciu o zapisy Regulaminu nadawania certyfikatu „Szkoła Promująca Bezpieczeństwo” sprawdzeniu poddano:

• obszar organizacyjny,
• infrastrukturalny
• techniczny realizacji projektu,
•  sposób realizacji zadań związanych z promowaniem bezpieczeństwa oraz osiągnięte cele.

Nasza szkoła po spełnieniu określonych kryteriów i uzyskaniu  35 punktów otrzymała przedłużenie okresu ważności obowiązywania Certyfikatu na lata 2013 – 2018.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit. Sint, adipisci, quibusdam, ad ab quisquam esse aspernatur exercitationem aliquam at fugit omnis vitae recusandae eveniet.

Inventore, aliquam sequi nisi velit magnam accusamus reprehenderit nemo necessitatibus doloribus molestiae fugit repellat repudiandae dolor. Incidunt, nulla quidem illo suscipit nihil!Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit. 

ANEKS DO ZINTEGROWANEGO PLANU DZIAŁANIA

"Szkoła promująca bezpieczeństwo" 2014-2018

Szkoła Podstawowa im. Mikołaja Kopernika w Balinie

                                                                                                                                                                                      Dyrektor Szkoły

WYNIKI ANKIETY SKIEROWANEJ DO UCZNIÓW NA TEMAT BEZPIECZEŃSTWA DZIECI W SZKOLE I NAJBLIŻSZYM ŚRODOWISKU

ROK SZKOLNY 2016/17

Jednym z priorytetowych zadań, jakie każda szkoła powinna realizować wobec swoich uczniów jest zapewnienie im poczucia bezpieczeństwa na jej terenie.  Uczeń, który czuje się bezpiecznie i pewnie w gronie rówieśników oraz nauczycieli, bez obaw przychodzi do szkoły, łatwiej nawiązuje prawidłowe relacje koleżeńskie, jest bardziej otwarty w kontaktach społecznych, szybciej adaptuje się do nowych zadań i wyzwań, jakie stawia mu dany etap edukacji. Poczucie bezpieczeństwa i zadowolenia pośrednio wpływa również na osiągnięcia dydaktyczne uczniów, co nie pozostaje bez znaczenia  dla oceny pracy szkoły w środowisku.

            Nasza szkoła nieustannie dokłada starań, aby zapewnić bezpieczeństwo i poczucie zadowolenia wszystkim swoim wychowankom. Jednym z elementów, wchodzących w skład strategii działań jest zasięganie opinii uczniów na ten temat.

W przeprowadzonym badaniu wzięło udział 82 uczniów, co stanowi 86 % uczniów klas IV-VI.

1. Czy w szkole czujesz się bezpieczny?

Spośród ankietowanych uczniów 74 udzieliło odpowiedzi, że tak, 8 osób- nie

\s

2. Na pytanie: Czy na terenie szkoły występują zagrożenia:

1. sprzedaż narkotyków    0
2. palenie papierosów        0
3. picie alkoholu                 0
4. przemoc słowna             35
5. przemoc fizyczna           23
6. próba szantażu              7
7. nic nie wiem o takich przypadkach   42

Żaden z badanych uczniów nie wskazał na zagrożenia związane ze środkami psychoaktywnymi- picie alkoholu, palenie papierosów, sprzedaż narkotyków.35 osób wskazało na przemoc słowną, 23 osoby na przemoc fizyczną, próbę szantażu wskazało 7 uczniów a 42 uczniów zadeklarowało, że nic nie wie o takich przypadkach.

3.Czy w szkole są uczniowie, których się boisz?

Spośród badanych uczniów : 13 odpowiedziało twierdząco,    66- nie

4. Z jakimi przejawami agresji miałeś/aś do czynienia?

1. znęcanie się nad młodszymi i słabszymi  9
2. wyłudzanie pieniędzy lub innych rzeczy  2
3. wandalizm (niszczenie sprzętu lub własności innych uczniów) 7
4. kopanie, bicie 15
5. popychanie 33
6. przemoc słowna (przezywanie 22   wyśmiewanie18   poniżanie 6) -46
7. grożenie,   zastraszanie 2   szantażowanie1     dokuczanie 6
8. wulgaryzmy 25
1. izolowanie, manipulowanie związkami przyjaźni- 4
10. nie doświadczyłem/am przejawów agresji- 20

Analizując odpowiedzi udzielone przez uczniów można zauważyć, że najczęściej spotykanymi zachowaniami agresywnymi w szkole są zachowania związane z agresją psychiczną, werbalną, ponieważ w większości są to przezywanie takiej odpowiedzi udzieliło 22 osoby spośród tych, które zadeklarowały, że spotkały się z przejawami agresji na terenie szkoły, 18 osób udzieliło odpowiedzi, że były to zachowania związane z wyśmiewaniem, 6 odpowiedziało, że spotkali się z poniżaniem, 33 – popychaniem.  9 osób zadeklarowało, iż spotkali się ze znęcaniem się nad młodszymi i słabszymi a 25 osób z wulgaryzmami. Z badania wynika, że w mniejszym stopniu na terenie szkoły występują zjawiska związane z agresją fizyczną. 15 osób zauważyło w szkole zachowania związane z biciem, kopaniem się nawzajem przez uczniów, 2 osoby z wyłudzaniem pieniędzy lub innych rzeczy. 7 uczniów wskazało na wandalizm. 4 osoby wskazały na izolowanie, manipulowanie związkami przyjaźni.20 uczniów nie doświadczyło przejawów agresji.

5. Kto najczęściej jest agresorem?

1. ciągle te same osoby           28
2. Jeden uczeń                        14
3. Grupa uczniów z innej klasy 15
4. Grupa uczniów z mojej klasy 5
5. częściej chłopcy niż dziewczyny 22
6. częściej dziewczyny niż chłopcy 3
7. zdarzyło się, że byłem to ja  4
8. osoby z zewnątrz 5

Zdaniem 28 osób spośród badanych, najczęściej sprawcą zachowań agresywnych są ciągle te same osoby. 14 twierdzi, że jest to jeden uczeń. 15 uważa, że była to grupa uczniów z innych klas , 5 uczniów odpowiedziało, że sprawcami zachowań agresywnych byli uczniowie z ich klasy. Z kolei 22 udzieliło odpowiedzi, że częściej są to dziewczyny niż chłopcy. Zdaniem 4 badanych agresorami byli oni sami. Z kolei 5 uczniów odpowiedziało, że były to osoby z zewnątrz.

1. Kogo najczęściej informujesz, kiedy doświadczasz bezpośrednio przemocy?

Na powyższe pytania uczniowie udzielali następujących odpowiedzi. tego. 45  spośród tych, którzy powiadomili kogoś, udzieliło odpowiedzi, że był to wychowawca, 15 powiedziało o tym pedagogowi, 29 uczniów powiadomiło rodziców, 2 dyrektora szkoły. Pozostali informowali najczęściej kolegę lub koleżankę – 17 uczniów natomiast 10 nie mówi o sytuacjach przemocowych nikomu.

Kolejne pytanie dotyczyło tego, czy po powiadomieniu osób dorosłych sytuacja o której informowali uczniowie uległa poprawie. 8 jedynie zadeklarowało, że sytuacja się nie poprawiła, 38 udzieliło odpowiedzi, że poprawiła się częściowo, natomiast zdaniem 35 uczniów sytuacja uległa poprawie.

7. Co robisz w sytuacji, kiedy jesteś świadkiem zachowania agresywnego?

1. nie reaguję  8
2. informuję osobę dorosłą 40
3. włączam się do bójki 4
4. podejmuję próbę załagodzenia konfliktu 39

Zadowala fakt, że uczniowie w zdecydowanej większości właściwie reagują na zachowania agresywne. 40 informuje osobę dorosłą, podejmując jednocześnie  próbę złagodzenia konfliktu- 39 badanych. Tylko 8 osób spośród badanych nie reaguje a 4 włącza się do bójki.

8. Co robisz, kiedy inny uczeń czy uczniowie stosują wobec ciebie przemoc?

1. idę do nauczyciela i informuję go o sytuacji 29
2. bronię się, biję, oddaję                                   7
3. próbuję rozmawiać i wyjaśniać sytuację       4
4. ignoruję zaczepki                                          17
5. uciekam                                                            2
6. odchodzę                                                       11
7. przebywam w pobliżu innych osób                 4
8. płaczę                                                                2
1. nie doświadczyłem przemocy  ze strony innych    20   

 Analizując odpowiedzi uczniów można wywnioskować, że stosują oni różne strategie reagowania wobec bezpośrednich zachowań przemocowych. 29 badanych informuje o sytuacji n-la, 4 próbuje rozmawiać i wyjaśniać sytuację. Ignoruje zaczepki 17 uczniów, odchodzi 11 a 2 ucieka z miejsca zdarzenia. 4 przebywa w pobliżu innych osób a dwoje reaguje płaczem. Tylko 7 badanych stosuje taktykę bronię się, biję, oddaję.

9. Kiedy najczęściej dochodzi do przemocy?

1. Przed szkołą                         11
2. Na korytarzu                        57
3. W szatni                               21
4. Na boisku szkolnym              6
5. W łazience                            20
6. W sali lekcyjnej                      1
7. Na przerwie                           45
8. Przed sala gimnastyczną        11
1. W drodze ze szkoły do domu   8
10. W innych sytuacjach, napisz jakich:    przystanek, lasek

Najczęściej do zdarzeń przemocowych dochodziło na korytarzu – odpowiedzi takiej udzieliło 57 osób, zdarza się to najczęściej na przerwie zdaniem 45 uczniów. 21 zaobserwowało te zjawiska w szatni, 20 z kolei w łazience. 11 uczniów zadeklarowało, że niektóre z wyżej wymienionych zachowań można zaobserwować przed szkołą oraz przed salą gimnastyczną. 8 osób udzieliło odpowiedzi, że do przemocy dochodzi w drodze ze szkoły do domu, natomiast  6 badanych, że na boisku szkolnym. Jedna osoba wskazała na salę lekcyjną, a 3 osoby na przystanek i lasek koło szkoły.

11. Czy wychowawca i nauczyciele chętnie pomagają ci w rozwiązywaniu problemów?

Tak           58

Nie             2                                     nie wiem  19

Największa grupa z pośród badanych uważa, że wychowawca i nauczyciele chętnie pomagają im w rozwiązywaniu ich trudności i problemów, 19 osób udzieliło odpowiedzi, że nie wiedzą czy tak jest, natomiast 2 zadeklarowało, że nie otrzymują oni takiej pomocy.

12. Co ma największy wpływ na poczucie bezpieczeństwa w szkole?

1. Dyżurujący nauczyciele podczas przerw   44
2. Właściwie reagujący nauczyciele              36
3. Dobra atmosfera miedzy uczniami            38
4. Kontakty ze starszymi kolegami               12
5. Monitoring w szkole                                  25
6. Nie wiem                                                   14

Największy wpływ na poczucie bezpieczeństwa w szkole mają nauczyciele dyżurujący podczas przerw-tak uważa 44 uczniów. Ważna jest również dobra atmosfera między uczniami- z tym stwierdzeniem zgadza się 38 badanych. Właściwie reagujący nauczyciele- takiej odpowiedzi udzieliło 36 osób, 25 uczniów wskazało na monitoring w szkole a 12 na kontakty ze starszymi kolegami które ich zdaniem wpływają na poczucie bezpieczeństwa. 14 respondentów nie wiedziało co może wpływać na stan bezpieczeństwa.

13. Jakie działania, Twoim zdaniem należałoby podjąć, aby poprawić bezpieczeństwo w szkole i jej okolicy, chronić uczniów przed agresją, przemocą i dyskryminacją?
 

Na powyższe pytanie badani odpowiadali:

- kamery w szatni

- zamykanie szatni

- nauczyciele dyżurujący przy łazienkach, chodzący po całej długości korytarza

- monitoring wokół szkoły

-apele, warsztaty na temat agresji, sposobów rozwiązywania problemów

- rygorystyczne kary dla agresorów

-patrole policji wokół szkoły

Wnioski

Wyniki ankiety przeprowadzonej wśród uczniów dowodzą, że na terenie szkoły nie występują zagrożenia: palenia papierosów, picia alkoholu, sprzedaży narkotyków. Istnieje problem agresji i zachowań przemocowych jednakże nie jest zjawiskiem masowym lecz raczej występującym przejściowo. Według uczniów jest to agresja zazwyczaj werbalna tzw. psychiczna czyli, przezywanie, wyśmiewanie, obgadywanie, poniżanie oraz wulgaryzmy. W mniejszym stopniu natomiast występuje agresja fizyczna czyli kopanie, bicie, szarpanie, popychanie, zastraszanie. Najczęściej zdarzenia te mają miejsce na korytarzu podczas przerwy w szatni i w łazience. Sprawcą tych zachowań są ciągle te same osoby, często jeden uczeń oraz częściej chłopcy niż dziewczyny. Zadowala fakt, iż większość uczniów właściwie reaguje powiadamiając nauczycieli i wychowawców o tych zdarzeniach(65%) Zaufaniem obdarzani są także rodzice ( 35%). Badani uczniowie, najprawdopodobniej ci którzy informują nauczycieli o różnych przejawach zachowań nieakceptowanych społecznie uważają, że nauczyciele, wychowawcy chętnie pomagają im w rozwiązywaniu problemów(71%) i ich sytuacja ulega natychmiastowej poprawie. Uczniowie uważają także, że największy wpływ na bezpieczeństwo w szkole mają właściwie reagujący i dyżurujący nauczyciele oraz dobra atmosfera  między uczniami.

Zadowalające jest to i dające powód do satysfakcji, że w zdecydowanej większości uczniowie zadeklarowali, że w szkole czują się bezpiecznie, co może być dowodem na to, że wszelkie działania, jakie podejmuje szkoła  w celu zapewnienia bezpieczeństwa przynoszą pożądany efekt.

Zalecenia/rekomendacje

1. Nasilić pracę wychowawczą z uczniami przejawiającymi nieodpowiednie zachowania na lekcjach i podczas przerw oraz ich rodzicami lub prawnymi opiekunami. W obecności rodziców należy informować o konsekwencjach dalszych niewłaściwych zachowań, możliwościach uzyskania specjalistycznej pomocy dla dziecka i jego rodziny ( w zależności od potrzeb).
2. Pracować nad wzmocnieniem poczucia bezpieczeństwa wszystkich uczniów poprzez:

• stałe przypominanie uczniom  o współodpowiedzialności za atmosferę panującą w klasie, 
• opracowywanie z uczniami wewnątrzklasowego regulaminu i odwoływanie się do niego w sytuacjach konfliktowych, naruszających przyjęte zasady, skuteczne wyciąganie ustalonych konsekwencji, wyróżnianie zachowań prawidłowych,
• prowadzenie dalszych działań wychowawczych integrujących zespoły klasowe,
• sprawiedliwe ocenianie uczniów i eliminowanie w klasach przejawów tzw.  niezdrowej rywalizacji,
• wspieranie uczniów słabszych, organizowanie dla nich zespołów samopomocy koleżeńskiej,
• prowadzenie indywidualnych rozmów z uczniami, którzy nie stosują się do przyjętych zasad, aktywizowanie tych uczniów podczas lekcji, wzmacnianie ich pozytywnych postaw,
• nawiązanie współpracy z rodzicami tych uczniów, wspólne ustalanie form i kierunków

             postępowania.

3. Stanowcze reagowanie wobec zauważonych przypadków stosowania przemocy rówieśniczej, używania wulgaryzmów.

                                                                                                                                           Opracowała

Elżbieta Grabska- Cygan

WYNIKI BADAŃ ANKIETOWYCH SKIEROWANYCH DO RODZICÓW NA TEMAT BEZPIECZEŃSTWA DZIECI W SZKOLE I NAJBLIŻSZYM ŚRODOWISKU

ROK SZKOLNY 2016/17

Celem badań ankietowych było poznanie opinii rodziców na temat bezpieczeństwa ich dzieci w szkole najbliższym środowisku. Badania przeprowadzono wśród 74 rodziców uczniów klas od IV do VI, co stanowi 70 % ogółu rodziców klas IV- VI.

Ankieta składała się z 11 pytań. Miały one formę pytań zamkniętych, półotwartych i zamkniętych.

Wyniki ankiety wskazują, iż zdaniem

• 98 % rodziców ich dzieci czują się w szkole bezpiecznie(62 %- tak; 36 %- raczej tak)
•   1 % rodziców uważa, ze „nie”

Na pytanie „Czy w ciągu ostatniego roku Państwa dziecko spotkało się w szkole z przejawami  przemocy i agresji?”

• 17 % rodziców odpowiedziało twierdząco
• 50 %   nie
• 32 %   czasami
•   9 %   nic o tym nie wiem

61 % rodziców przyznaje, że o przejawach agresji dowiedziało się od swojego dziecka

  4 %   od kolegów koleżanek swojego dziecka

  1 %    od nauczyciela lub dyrektora szkoły

  3 %     podczas zebrania rodziców

  0 %     w inny sposób

31 %     brak odpowiedzi

Na pytanie  „Gdzie dziecko zetknęło się z przejawami agresji i przemocy?”

• 35 %         na terenie szkoły
• 16 %         poza szkołą
• 47 %         nie miało takiego doświadczenia
•   2 %          brak odpowiedzi

Zdecydowana większość rodziców twierdzi, że dziecko chętnie, bez obaw i szczerze rozmawia o przejawach agresji i przemocy w szkole.

• 89 %   tak
•   3 %    nie
•   7 %   niechętnie
•   1 %   brak odpowiedzi

Na pytanie  „ Jakie formy agresji lub przemocy dotknęły Państwa dziecko w szkole?” ankietowani udzielili następujących odpowiedzi:

• Przezywanie-                             32 %
• Wyśmiewanie –                         26 %
• Obgadywanie-                            27 %
• Izolowanie w klasie-                    3 %
• Dyskryminowanie -                           1 %
• Grożenie, zastraszanie-                      7 %
• Okradanie-                                         1 %
• Wymuszanie pieniędzy                      0 %
• Bicie, kopanie, popychanie-               3 %
• Zamykanie w pomieszczeniach          0 %
• Używanie wulgarnych słów-            20 %

Na pytanie „Czy na terenie szkoły występują zagrożenia” badani rodzice udzielili następujących wskazań:

• Palenie papierosów   3 %
• Picie alkoholu            0 %
• Sprzedaż narkotyków 0 %
• Przemoc fizyczna wobec koleżanek i kolegów  12 %
• Przemoc słowna                                                  34 %
• Nic nie wiem o takich przypadkach                    54 %

Takich nagannych, złych form zachowań dopuszczali się zdaniem ankietowanej grupy rodziców:

• Rówieśnicy –                  62%
• uczniowie starszych klas- 8%
•  inne osoby –                     1%
• Brak odpowiedzi –           29 %

Na pytanie  „Czy zgłaszaliście Państwo o tych sytuacjach wychowawcy, pedagogowi lub dyrektorowi szkoły?” badani rodzice odpowiadali:

• 32 % - tak i sytuacja się poprawiła
•  4 % - tak, ale to nic nie pomogło
•  5 % - nie, gdyż uważam, że to nie jest problem
•  4 % - nie, bo uważam, że to nic nie pomoże
• 32 % - nie, bo nie było takich sytuacji

Zadowala fakt, że zdecydowana większość rodziców rozmawia z dziećmi o tym jak przeciwstawić się agresji.

• Tak-                    85 %
• Rzadko-                7 %
•  Nie –                    3 %
•  brak odpowiedzi –5 %

Na pytanie  „Jakie działania należałoby podjąć, aby poprawić bezpieczeństwo w szkole i jej otoczeniu , chronić uczniów przed agresją, przemocą i dyskryminacją?” badana grupa proponowała następujące sposoby rozwiązania:

Rodzice klasy IV

-pogadanki tematyczne i lekcje wychowawcze w klasach

- uświadamianie zagrożeń, przykłady z „życia”

- rozmowy z pedagogiem szkolnym

- wytłumaczenie dzieciom, że nie odpowiadają za brzmienie swojego nazwiska

- monitoring

Rodzice klas V

- kamery w szatni i toaletach

- monitoring przy przystanku

- prelekcje, rozmowy z dziećmi

Rodzice klasy VI

- monitoring w szatni i na korytarzach

- konsekwencja i stanowczość nauczycieli wobec zachowań przemocowych

- rozmowy, pogadanki z uczniami, reagowanie na każdą sytuację

Wyniki badań przeprowadzonych wśród rodziców pokazują, że w większości uważają oni, że ich dzieci chętnie chodzą do szkoły oraz chętnie dzielą się z nimi różnymi spostrzeżeniami z pobytu w szkole. W zdecydowanej większości rodzice uważają, że ich dzieci czują się w szkole bezpiecznie. Około 1/3 badanych rodziców wskazała że ich dzieci spotkały się w szkole z przejawami przezywania, wyśmiewania czy poniżania. Zdecydowana większość rodziców zadeklarowała, że ich dzieci nigdy nie zostały w szkole okradzione, pobite, jak również nie wymuszano od nich pieniędzy. Zdarzyły się przypadki grożenia i zastraszania. Owych złych zachowań zdaniem 62 % badanych dopuszczają się rówieśnicy a zdaniem tylko 8%- są to uczniowie klas starszych. Według badanej grupy na terenie szkoły nie występują zagrożenia takie jak: picie alkoholu, sprzedaż narkotyków czy palenie papierosów jednakże zdarzają się zachowania agresywne i przemocowe- głównie przemoc słowna oraz używanie wulgarnych słów. Badani rodzice uważają, że nauczyciele chętnie pomagają ich dzieciom w rozwiązywaniu problemów i trudności.

Rekomendacje

Analizując wyniki przeprowadzonego badania można stwierdzić, że uczniowie czują się w szkole bezpiecznie. Poczucia bezpieczeństwa spowodowane jest na pewno dyżurami nauczycielskimi, prelekcjami prowadzonymi przez funkcjonariuszy Policji, poprawnymi relacjami na linii nauczyciel - uczeń, prowadzonymi rozmowami i warsztatami na temat poszanowania cudzej własności i odpowiedzialności karnej nieletnich.

W związku z tym:

• Należy wprowadzić w miarę możliwości finansowych placówki monitoring szatni oraz korytarzy

• należy w dalszym ciągu pracować nad poprawą wzajemnych relacji między uczniami oraz dbać o prawidłowe relacje między uczniami i nauczycielami
• prowadzić zajęcia na temat umiejętności wyrażania własnych emocji, uczuć, nazywania ich, określania i rozpoznawania.
• Angażować rodziców w działalność wychowawczą szkoły.
• Systematycznie informować oraz wzywać do szkoły rodziców tych uczniów, którzy sprawiają trudności wychowawcze, nie przestrzegają regulaminu szkoły. 

WYNIKI ANKIETY SKIEROWANEJ DO NAUCZYCIELI

NA TEMAT BEZPIECZEŃSTWA DZIECI W SZKOLE I NAJBLIŻSZYM ŚRODOWISKU

ROK SZKOLNY 2016/17

wykorzystane w realizacji projektu „Szkoła Promująca Bezpieczeństwo” w ramach Zintegrowanej Polityki Bezpieczeństwa

Badania przeprowadzono wśród grupy- 15 nauczycieli. Ankieta składała się z 12 pytań. Miały one formę pytań zamkniętych, półotwartych i otwartych.

Cel badań: poznanie opinii nauczycieli na temat bezpieczeństwa w szkole.

Na pytanie „Czy był/a Pan/Pani świadkiem przemocy w szkole ?”- ankietowani nauczyciele odpowiadali:

Tak - 87%

Nie - 13 %  

 Jeżeli tak, to jakiego rodzaju była to przemoc?- badana grupa wskazała:

psychiczna – 33 %

 fizyczna -     87%

Na pytanie „ Czy zareagował/a Pan /Pani na fakt przemocy?”- odpowiedziano:

tak - 80 %

nie -  7%

13% - nie udzieliło odpowiedzi

O zaistniałym zdarzeniu przemocowym nauczyciele powiadomili:

47%- dyrektora

87% - wychowawcę

60% - pedagoga

53%   - rodziców

 0%  - policję

 0%   - nikogo

 0%  - inne (jakie?).........................

Na pytanie „ Czy wie Pan/Pani jak zakończyła się sprawa ?”badani odpowiadali:

93% - tak

  7% -nie

 Jeżeli tak, to jaki udział był Pana/Pani w tej sprawie?

47% - uczestniczyłem/łam w czynnościach od początku do końca

40% -  po zdarzeniu nie brałem/łam udziału w czynnościach

Na pytanie „ Czy rozmawia Pan/Pani z uczniami o przemocy?” ankietowani odpowiedzieli:

100 % - tak

  0% - nie

Rozmowy na temat przemocy prowadzone są zdaniem badanych w następujących formach:

• Indywidualne rozmowy z uczniami
• Pogadanki
• Dyskusje
• Zajęcia profilaktyczne z wykorzystaniem dramy, filmów DVD
• Bajki terapeutyczne
• Scenki dramowe
• ankiety
• Spotkania uczeń- rodzic – nauczyciel prowadzone  podczas „dni otwartych” w szkole

Na pytanie „ Czy uważa Pan/Pani, że w Pana/Pani szkole jest bezpiecznie?” badana grupa wskazała:

100%- tak

   0% - nie

Na pytanie „Czy czuje się Pan/Pani w swojej szkole bezpiecznie?”, odpowiedziano:

100% - tak

    0% - nie

 Czy nauczyciele znają zasady i procedury dotyczące bezpieczeństwa w szkole?

100% badanych nauczycieli udzieliło odpowiedzi, że znają oni zasady i procedury dotyczące bezpieczeństwa w szkole.

Jakie działania należałoby podjąć, aby poprawić bezpieczeństwo w szkole i jej okolicy, chronić uczniów, chronić uczniów przed agresją, przemocą i dyskryminacją?- badana grupa nauczycieli udzieliła następujących sugestii:

• Reagować w każdej konfliktowej sytuacji
• Podejmować właściwe kroki zaradcze
• Zainstalować monitoring w szatni, na korytarzach i przy wejściu na salę gimnastyczną
• Kontynuować dotychczasowe formy przeciwdziałania agresji ponieważ się sprawdzają
• Podjąć działania zapewniające uczniom bezpieczna drogę do i ze szkoły- chodniki

Z przeprowadzonego badania wynika, że wszyscy nauczyciele, którzy wzięli udział w badaniu znają zasady i procedury dotyczące bezpieczeństwa, które obowiązują w szkole. Wszyscy czują się w szkole bezpiecznie

13 osób było świadkiem przemocy w szkole. Była to zdaniem 5 badanych przemoc psychiczna natomiast 87 % wskazało na przemoc fizyczną. Zachowania te miały miejsce na korytarzu, w toalecie i w szatni. Zachowanie to spotkało się z reakcją nauczyciela, dodatkowo nauczyciel ten powiadomił o zajściu wychowawcę i pedagoga, jednocześnie podejmując działania w tej sprawie od początku, aż do jej zakończenia.

Wszyscy nauczyciele udzielili odpowiedzi, że rozmawiają z uczniami na temat przemocy i agresji oraz sposobach radzenia sobie z nimi.

Wyniki obserwacji i wywiadów (rozmów) z nauczycielami

1. W czasie lekcji zdecydowana większość uczniów przestrzega zasad bezpieczeństwa. Pojedyncze osoby naruszają podstawowe zasady, tzn. jedzą i piją, lub się spóźniają.
2. W czasie przerw zdecydowana większość uczniów przestrzega podstawowych zasad bezpieczeństwa. Naruszają je określone grupy rówieśnicze, ale są pod stałą kontrolą i obserwacją. Niekiedy z dużym oporem wykonują polecenia dotyczące przestrzegania norm bezpieczeństwa np. dotyczące zakazu biegania po korytarzach szkolnych czy odpowiedniego korzystania z toalet .
3. Podczas wycieczek szkolnych uczniowie zachowują się zgodnie z regulaminem wycieczki, przestrzegają zasad ruchu drogowego oraz stosują zasady bezpieczeństwa określone w odwiedzanym miejscu.
4. Najczęściej uczestnikami niewłaściwych i nieakceptowanych zachowań są pojedyncze osoby.
5. Bezpieczeństwo w szkole zapewniają uczniom przede wszystkim dyżury nauczycieli, monitoring, reagowanie nauczycieli na każdy konflikt oraz przejawy agresji i nieodpowiedniego zachowania.

Rekomendacje:

1. Zdecydowanie i konsekwentnie podejmować działania wobec uczniów, którzy nie stosują się do regulaminu– informowanie rodziców, następnie ich wzywanie do szkoły w celu poinformowania o konsekwencjach tego typu postępowania.
2. Systematycznie uczestniczyć w dyżurach podczas przerw – zwracanie uwagi na łamanie regulaminu, poważniejsze sytuacje odnotować w zeszycie uwag. 

Dnia 21.03.16 pod hasłem „Bezpiecznie witamy wiosnę” odbyło się spotkanie kl. Ia, kl. Ib i kl. Ic z policjantem. Dzieci chętnie wysłuchały opowiadania o codziennej pracy policjanta, zobaczyły umundurowanie zakładane w zależności od przeprowadzanej akcji. Policjant rozmawiał z dziećmi o bezpiecznym zachowaniu na drodze, przypomniał jak prawidłowo przechodzić przez jezdnię, jak zachować się wobec obcych osób, co zrobić, gdy spotkamy agresywnego psa. Przypomniał także, jak ważne jest korzystanie z fotelika dla dziecka w samochodzie oraz potrzebie zapinania pasów, zwracał uwagę, jak bezpiecznie bawić się na podwórku oraz o konieczności noszenia ubrań posiadających elementy odblaskowe. Uczniowie klas I mieli także okazję spotkać się z policyjnym Sznupkiem- maskotką Śląskiej Policji Wspólna zabawa wszystkim sprawiła radość. Po spotkaniu każdy uczeń otrzymał pamiątkowa książeczkę. Na zakończenie zaśpiewaliśmy policjantowi życzenia. Serdecznie dziękujemy Panu Damianowi Dymanusowi.

W piątek 3 marca 2017 r. uczniowie klasy  pierwszej powitali szczególnego gościa jakim był pan policjant. Po krótkim wstępie nasz gość przypomniał  między innymi o bezpieczeństwie

• w drodze do i ze szkoły,
• przemieszczaniu się samochodem tylko w przeznaczonym do tego celu foteliku,
• postępowaniu w sposób właściwy, gdy osoba, której nie znamy zaprasza nas do samochodu         
• lub częstuje nas słodyczami,       
•  gdy zostajemy sami w dom,       
•  gdy niespodziewanie zaatakuje nas pies.

Zanim się pożegnał i obdarował dzieci słodkimi galaretkami obiecał, że zaraz przyjedzie autobus, którym przybędzie do nas szczególny przyjaciel dzieci – Pan Sznupek. Radość dzieci była ogromna. Każde chciało dotknąć, pogłaskać Sznupka. Sznupek długo rozmawiał z dziećmi, zadawał pytania, odpowiadał na pytania dzieci i znakomicie utrwalił ich wiadomości, które wcześniej przekazał pan policjant. Jeszcze przez wiele dni uczniowie wspominali tę szczególną wizytę.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit. Sint, adipisci, quibusdam, ad ab quisquam esse aspernatur exercitationem aliquam at fugit omnis vitae recusandae eveniet.

Inventore, aliquam sequi nisi velit magnam accusamus reprehenderit nemo necessitatibus doloribus molestiae fugit repellat repudiandae dolor. Incidunt, nulla quidem illo suscipit nihil!Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit. 

WAŻNE DLA RODZICÓW

Informacje dotyczące zachowania bezpieczeństwa w korzystaniu z gier komputerowych:

• Określ zasady dotyczące czasu, jaki twoje dziecko może przeznaczać na gry
  komputerowe.
• Zadbaj o to, aby dziecko nie grało codziennie, ale też nie rób tradycji
  z tej formy spędzania czasu. Jeśli ustalisz, że w waszym domu gra się
  w określone dni, np. w piątki i niedziele, dziecko przez cały tydzień będzie żyło
  oczekiwaniem na włączenie komputera.
• Zainteresuj się, w co gra twoje dziecko i czy gra jest dla niego odpowiednia.
  Porozmawiaj z dzieckiem o grach, z których korzysta, sprawdź, czego może się
  z nich nauczyć.
• Zanim kupisz swojemu dziecku grę, upewnij się, że jest odpowiednia do jego
  wieku. Może ci w tym pomóc system oceny gier PEGI.
• Zwróć uwagę, czy w zachowaniu twojego dziecka nie pojawiają się sygnały
  uzależnienia od komputera.
• Upewnij się, że twoje dziecko z powodu grania nie zaniedbuje obowiązków
  domowych i szkolnych.
• Sprawdź, czy gra jest pozbawiona mikropłatności.
• Pamiętaj, że istnieją mini gry, które nie wymagają instalacji, a zawierają treści
  nieodpowiednie dla dzieci.
• Zwróć uwagę na to, czy w grze można kontaktować się z innymi graczami.
  Jeśli   tak  -  sprawdź,   czy  znajomości,   jakie  zawiera   twoje   dziecko, są
  bezpieczne. Kontakt z innymi użytkownikami może być potencjalnym źródłem
  niebezpiecznych sytuacji i podejmowania ryzykownych zachowań.

Gdzie można uzyskać pomoc                                                                          

W celu uzyskania porad i wskazówek rodzice mogą dzwonić pod nr telefonu:

800 100 100, oferujący bezpłatną i anonimową pomoc dla dorosłych (rodziców, nauczycieli, pedagogów).

Dzieci i młodzież, którzy potrzebują pomocy, chcą z kimś porozmawiać o swoich problemach mogą dzwonić pod nr telefonu:

 800 121212 (Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży Rzecznika Praw Dziecka).

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit. Sint, adipisci, quibusdam, ad ab quisquam esse aspernatur exercitationem aliquam at fugit omnis vitae recusandae eveniet.

Inventore, aliquam sequi nisi velit magnam accusamus reprehenderit nemo necessitatibus doloribus molestiae fugit repellat repudiandae dolor. Incidunt, nulla quidem illo suscipit nihil!Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit. 

DOPALACZE

INFORMACJE DLA RODZICA

Jak postępować z nastolatkiem, który eksperymentuje z dopalaczami?

Nie ignoruj pierwszych sygnałów zmiany zachowania

Jeśli Twoje dziecko zaczęło zachowywać się w sposób nietypowy, spędza więcej czasu poza domem, z grupą nowych znajomych, a jednocześnie unika kontaktu z rodzicami (opiekunami), opuszcza się w nauce, zaniedbuje swój wygląd lub też zamyka się na długie rozmowy w swoim pokoju – sprawdź, co się dzieje. Być może zażywa narkotyki.

Jak rozpoznać nielegalne substancje?

Najczęściej występują pod postacią białego proszku, suszu, tabletek. W zależności od rodzaju ,,dopalacza” może być on połykany, wciągany przez nos, wstrzykiwany lub inhalowany. Substancje, określane jako dopalacze, sprzedawane są w internecie, ale także w sklepach stacjonarnych pod neutralnymi nazwami: „śmieszne rzeczy”, „wszystko po 5 zł”, czy w lokalach oferujących orientalne zapachy do pomieszczeń, środki do czyszczenia sprzętu elektronicznego czy artykuły kolekcjonerskie.

Na co zwracać uwagę:

• rozszerzone źrenice, słowotok, nadmierną ruchliwość, zaburzenie snu, chudnięcie, zmienność nastrojów, trudności w koncentracji, niepokój, ataki agresji, krwotoki z nosa – te objawy mogą świadczyć o tym, że dziecko zażywa substancje stymulujące.
• nietypowy zapach włosów, ubrania, nadmierna wesołość, przekrwione oczy, kaszel, zwiększony apetyt, zaburzenia koordynacji ruchowej powinny wzbudzać podejrzenia, że dziecko może palić mieszanki ziołowe (kanabinoidy). W pokoju może unosić się zapach dymu, w kieszeniach mogą znajdować się suszone, rozdrobnione liście, jak również inne akcesoria – szklane fifki, bibułki, zapalniczki, charakterystyczne foliowe torebki
• nieobecny wzrok, zaburzenia percepcji i świadomości, nadwrażliwość zmysłów, halucynacje wzrokowe i słuchowe, lęk, panika, urojenia mogą świadczyć o zażyciu substancji halucynogennych. W przypadku przedawkowania wystąpić mogą: dreszcze, ślinotok, wymioty, zesztywnienie lub zwiotczenie mięśni. Kontakt z osobą, która zażyła halucynogen może być znacznie utrudniony.

Co zrobić, gdy podejrzewasz, że dziecko ma kontakt z nielegalnymi substancjami?

• zacznij działać! Problem sam się nie rozwiąże, a w grę wchodzi życie Twojego dziecka!
• dowiedz się jak najwięcej o substancjach psychoaktywnych
• ustal reguły postępowania i konsekwentnie ich przestrzegaj – stosuj zasadę ograniczonego zaufania wobec dziecka
• okazuj miłość i zainteresowanie swojemu dziecku
• korzystaj ze wsparcia
• nie usprawiedliwiaj nieobecności w szkole
• nie wstydź się i nie ukrywaj problemu
• szukaj pomocy u specjalistów zajmujących się uzależnieniami

Źródło: Krajowe Biuro ds. Przeciwdziałania Narkomanii www.kbpn.gov.pl

Szkoła i rodzice przeciwko dopalaczom

Reklamy – pułapki

Choć brzmi to zaskakująco, ,,dopalacze” sprzedawane są często jako np. sole do kąpieli, nawozy do roślin, pochłaniacze wilgoci, talizmany czy kleje. W rzeczywistości, choć widnieje na nich taka etykietka, nie mają one nic wspólnego z tymi artykułami.

Ponadto często widnieje na nich napis ,,Produkt nie jest przeznaczony do spożycia”, choć wiadomo, że kupowany jest po to, aby wprowadzać go do organizmu.

W składzie rzekomych ,,soli do kąpieli”, ,,nawozów do roślin”, czy pochłaniaczy wilgoci znajduje się pewna ilość nowej substancji psychoaktywnej, czyli właśnie ,,dopalacza” działającego na ośrodkowy układ nerwowy.

Po użyciu tzw. ,,nawozu do roślin” mogą występować objawy podobne lub takie same jak po użyciu narkotyku, czasami nawet bardziej nasilone.

Gdzie szukać pomocy?

• Masz wątpliwości czy Twoje dziecko zażywa dopalacze?
• Chcesz dowiedzieć się więcej na temat możliwości leczenia?
• Wiesz wszystko o negatywnych skutkach tych niebezpiecznych substancji?
• Masz informacje o miejscach, w których handluje się zakazanymi środkami?
• Jesteś uzależniony? Nie jesteś z tym sam. Szukaj pomocy!

800 060 800 – Bezpłatna, całodobowa infolinia Głównej Inspektora Sanitarnego

Pod tym numerem telefonu możemy uzyskać informacje na temat negatywnych skutków zażywania dopalaczy oraz o możliwościach leczenia. Infolinia jest także przeznaczona dla rodziców, którzy mają wątpliwości czy ich dzieci zażywają dopalacze. Na infolinię GIS można przekazywać także informacje, które mogą ułatwić służbom dotarcie do osób handlujących tymi nielegalnymi substancjami.

801 199 990 – Ogólnopolski Telefon Zaufania Narkotyki – Narkomania

W którym specjaliści udzielają wsparcia w trudnych sytuacjach, pomagają wyszukać odpowiednią formę pomocy i informują na temat ryzyka używania narkotyków i ,,dopalaczy”. Telefon adresowany jest nie tylko do osób używających narkotyków i „dopalaczy”, ale także ich bliskich i rodzin. Telefon prowadzony jest przez Krajowe Biuro do Spraw Przeciwdziałania Narkomanii i czynny jest codziennie w godzinach 16:00 – 21:00

Poradnia internetowa www.narkomania.org.pl 

W której można uzyskać anonimową pomoc on-line lekarza psychiatry, psychologa i prawnika; dwa razy w tygodniu można skorzystać z konsultacji za pośrednictwem chatu. Poradnia prowadzona jest na zlecenie Krajowego Biura do Spraw Przeciwdziałania Narkomanii.

116 111 – Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży. 

Służy on młodzieży i dzieciom potrzebującym wsparcia, opieki i ochrony. Zapewnia dzwoniącym możliwość wyrażania trosk, rozmawiania o sprawach dla nich ważnych oraz kontaktu w trudnych sytuacjach. Telefon prowadzi Fundacja Dzieci Niczyje. Linia jest dostępna codziennie w godzinach 12:00 – 22:00, pomoc online dostępna na  www.116111.pl/napisz. Tylko w 2014 roku specjaliści przeprowadzili 3205 rozmów dotyczących kontaktów dzieci z substancjami psychoaktywnymi.

800 100 100 – Telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawach bezpieczeństwa dzieci. 

To bezpłatna i anonimowa pomoc telefoniczna i online dla rodziców i nauczycieli, którzy potrzebują wsparcia i informacji w zakresie przeciwdziałania i pomocy dzieciom przeżywającym kłopoty i trudności wynikające z problemów i zachowań ryzykownych takich jak: agresja i przemoc w szkole, cyberprzemoc i zagrożenia związane z nowymi technologiami, wykorzystywanie seksualne, kontakt z substancjami psychoaktywnymi, uzależnienia, depresja, myśli samobójcze, zaburzenia odżywiania. Telefon prowadzi Fundacja Dzieci Niczyje. Linia dostępna od poniedziałku do piątku w godzinach 12:00 – 18:00, pomoc online dostępna pod adresem pomoc@800100100.pllub www.800100100.pl/napisz. W 2015 roku 61 kontaktów z Telefonem 800 100 100 dotyczyło kontaktów dzieci z substancjami psychoaktywnymi.  

800 12 12 12 - Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka. 

Osoby poszukujące pomocy oraz informacji na temat dopalaczy mogą korzystać także z telefonu zaufania Rzecznika Praw Dziecka. Numer przeznaczony jest zarówno dla dzieci, jak i dorosłych, którzy chcą zgłosić problemy dzieci. Telefon jest czynny od poniedziałku do piątku w godzinach od 8.15 do 20.00. Po godzinie 20.00 oraz w dni wolne od pracy, każdy może przedstawić problem i zostawić numer kontaktowy. 

112 - Jednolity numer alarmowy obowiązujący na terenie całej Unii Europejskiej. 

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit. Sint, adipisci, quibusdam, ad ab quisquam esse aspernatur exercitationem aliquam at fugit omnis vitae recusandae eveniet.

Inventore, aliquam sequi nisi velit magnam accusamus reprehenderit nemo necessitatibus doloribus molestiae fugit repellat repudiandae dolor. Incidunt, nulla quidem illo suscipit nihil!Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit. 

KOMENDA  POWIATOWA  POLICJI W  CHRZANOWIE

WYDZIAŁ PREWENCJI

S P O T K A N I E

Z PRZEDSTAWICIELAMI PLACÓWEK OŚWIATOWYCH

Z TERENU POWIATU CHRZANOWSKIEGO

W KOMENDZIE POWIATOWEJ POLICJI W CHRZANOWIE

W DNIU 30 MARZEC 2017

ZAGADNIENIA;

1. Wyrażenia ustawowe zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 oraz środki zapobiegania i zwalczania demoralizacji i przestępczości nieletnich zgodnie z art. 6 Ustawy o postępowaniu                  w sprawach nieletnich z dnia 26.10.1982 r. (z późn.zm.)

2. Zadnia Policji określone w § 7 Zarządzenia Nr 1619 KGP z dnia 3.11.2010 r.  w sprawie metod i form wykonywania zadań przez policjantów w zakresie  przeciwdziałania demoralizacji i przestępczości nieletnich oraz działań podejmowanych na rzecz małoletnich

3. Zadania placówek oświatowych w zakresie rozpoznawania i przeciwdziałania zagrożeniom z strony osób nieletnich dopuszczających się przestępstw, wykroczeń oraz przejawiających symptomy demoralizacji.

4. Obowiązek zawiadamiania o przestępstwie zgodnie z art. 304 Kodeksu Postępowania Karnego

5. Przestępstwa - wybrane kategorie przestępstw ścigane z urzędu, których mogą najczęściej dopuszczać się nieletni  z rozdziałów; p-ko zdrowiu i życiu, p-ko wolności  i wolności              i wolności seksualnej i obyczajności, p-ko mieniu

6. Przestępstwa – wybrane kategorie przestępstw ścigane na wniosek lub z oskarżenia prywatnego, których mogą najczęściej dopuszczać się nieletni z rozdziałów – p-ko zdrowiu i życiu, p-ko wolności  i wolności seksualnej i obyczajności, p-ko czci i nietykalności cielesnej, p-ko mieniu

7. Ujawnianie i zgłaszanie czynów karalnych zaistniałych na terenach lub w związku                   z działalnością placówek oświatowych – współpraca w tym zakresie z  Policją Kryminalną, Dzielnicowymi i Zespołem ds. Nieletnich i Patologii.

8. Procedury postępowania nauczycieli w sytuacjach zagrożenia dzieci i młodzieży demoralizacją i przestępczością – materiał opracowany przez Ośrodek Rozwoju Edukacji

9. Krótkie przedstawienie programów profilaktycznych prowadzonych przez KPP                      w Chrzanowie i podległe Komisariaty Policji w Alwerni, Libiążu i Trzebini

10. Krótkie przedstawienie programów profilaktycznych prowadzonych placówki oświatowe z terenu powiatu chrzanowskiego

11.Szkolenie dla przedstawicieli  szkół podstawowych, gimnazjalnych                                      i ponadgimnazjalnych z terenu powiatu chrzanowskiego, w których realizowany jest projekt Zintegrowanej Polityki Bezpieczeństwa - „Szkoła Promująca Bezpieczeństwo” –              z przedstawicielami Wydziału Prewencji Komendy Wojewódzkiej Policji  w Krakowie.

Wyrażenia ustawowe zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 oraz środki zapobiegania                   i zwalczania demoralizacji i przestępczości nieletnich zgodnie z art. 6 Ustawy                o postępowaniu  w sprawach nieletnich z dnia 26.10.1982 r. (z późn.zm.)

Art. 1.§ 1.Przepisy ustawy stosuje się w zakresie:

1)  zapobiegania i zwalczania demoralizacji - w stosunku do osób, które nie ukończyły lat 18,

2)  postępowania w sprawach o czyny karalne - w stosunku do osób, które dopuściły się takiego czynu po ukończeniu lat 13, ale nie ukończyły lat 17,

3)  wykonywania środków wychowawczych lub poprawczych - w stosunku do osób, względem których środki te zostały orzeczone, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez te osoby lat 21.

§ 2.Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1)  "nieletnich" - rozumie się przez to osoby, o których mowa w § 1,

2)  "czynie karalnym" - rozumie się przez to czyn zabroniony przez ustawę jako:

a)  przestępstwo lub przestępstwo skarbowe albo

b)  wykroczenie określone w jedenastu artykułach Kodeksu Wykroczeń, a mianowicie;

• art.51 - zakłócenie porządku publicznego,
• 69 - niszczenie znaków stwierdzających tożsamość przedmiotu,
• 74 - uszkadzanie napisów ostrzegających o grożącym niebezpieczeństwie,
• 76 - obrzucanie pojazdu mechanicznego będącego w ruchu,
• 85 - samowolna zmiana znaku drogowego,
• 87 - prowadzenie pojazdu w stanie po użyciu alkoholu,
• 119 - kradzież lub przywłaszczenie,
• 122 - paserstwo,
• 124 - niszczenie mienia,
• 133 - spekulacja biletami wstępu,
• 143 - utrudnianie z korzystania z urządzeń przeznaczonych do użytku publicznego,

Zadnia Policji określone w § 7 Zarządzenia Nr 1619 KGP z dnia 3.11.2010 r.         w sprawie metod i form wykonywania zadań przez policjantów w zakresie  przeciwdziałania demoralizacji i przestępczości nieletnich oraz działań podejmowanych na rzecz małoletnich.

1) wykrywania popełnionych czynów karalnych i ujawniania nieletnich sprawców oraz wykonywania w tym zakresie czynności wynikających  art. 308  Kodeksu postępowania karnego, który mówi o dokonywaniu czynności nie cierpiących zwłoki w graniach koniecznych dla zabezpieczenia śladów, dowodów przestępstwa przed ich utratą, zniekształceniem, zniszczeniem.

2) ścigania sprawców przestępstw i wykroczeń popełnionych na szkodę małoletnich lub wspólnie z nieletnimi;

3) ujawniania źródeł demoralizacji i przestępczości nieletnich;

4) ujawniania i rozpoznawania przypadków zaniedbań opiekuńczo-wychowawczych                    i podejmowania czynności w stosunku do małoletniego oraz jego rodziców lub opiekunów prawnych;

5/ przekazywania do Sądu rodzinnego informacji i materiałów w sprawach małoletnich

i nieletnich, wskazujących na potrzebę wszczęcia postępowania przewidzianego w Upn lub            w Kodeksie Rodzinnym i Opiekuńczym

6) podejmowania działań prewencyjnych ukierunkowanych na zapobieganie demoralizacji           i przestępczości nieletnich;

7) inicjowania i prowadzenia wspólnie z organami państwowymi, samorządowymi i organizacjami społecznymi działań profilaktycznych zmierzających do zapobiegania demoralizacji i przestępczości nieletnich oraz innym negatywnym zjawiskom społecznym,        ze szczególnym uwzględnieniem zagrożeń występujących wśród małoletnich;

8) współdziałania z przedstawicielami organów państwowych i samorządowych, organizacji społecznych oraz kościołów i związków wyznaniowych działających na rzecz wspierania małoletnich pokrzywdzonych w wyniku przestępstwa;

9) współdziałania z instytucjami i organizacjami zajmującymi się problematyką małoletnich i nieletnich. Udział w spotkaniach z małoletnimi, rodzicami, pedagogami, innymi podmiotami zajmujących się problematyką zapobiegania patologii społecznej, w tym przeciwdziałania demoralizacji i przestępczości nieletnich oraz negatywnym zjawiskom występującym wśród małoletnich, jak;  narkomania, alkoholizm, prostytucja, przemoc w rodzinie, żebractwo, przynależność do subkultur lub grup psychomanipulacyjnych.

Zadania placówek oświatowych w zakresie rozpoznawania i przeciwdziałania zagrożeniom z strony osób nieletnich dopuszczających się przestępstw, wykroczeń oraz przejawiających symptomy demoralizacji z uwzględnieniem przestępstw ściganych  z urzędu, na wniosek osoby pokrzywdzonej i oskarżenia prywatnego.

Szkoła zobowiązana jest do wczesnego rozpoznania niedostosowania społecznego                        i podejmowania stosownych działań profilaktycznych, wychowawczych, a w przypadkach uczniów niedostosowanych – działań resocjalizacyjnych.

Właściwa reakcja wychowawcy, pedagoga, dyrektora na zaistniałe sytuacje zagrożenia oraz powiadomienie w razie potrzeby stosownych instytucji mogą w istotnym stopniu zwiększyć skuteczność oddziaływań.

Postępowanie dyrektora, pedagoga szkolnego w przypadku uzyskania informacji                  o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu na terenie placówki oświatowej.

Podstawy prawne; w art.4. § 1. Ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich sprecyzowano, że „każdy, kto stwierdzi istnienie okoliczności świadczących o demoralizacji nieletniego, szczególnie naruszenie zasad współżycia społecznego, popełnienie czynu zabronionego, systematyczne uchylanie się od obowiązku szkolnego lub kształcenia zawodowego, używanie alkoholu lub innych środków w celu wprowadzenia się w stan odurzenia, uprawiania nierządu, włóczęgostwo, udział w grupach przestępczych, ma społeczny obowiązek odpowiedniego przeciwdziałania temu, a przede wszystkim zawiadomienia o tym rodziców lub opiekuna nieletniego, szkoły, sądu rodzinnego, Policji lub innego właściwego organu.”

§ 2. „ Każdy, dowiedziawszy się o popełnieniu czynu karalnego przez nieletniego, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym sąd rodzinny lub Policję”.

§ 3. „Instytucje państwowe i organizacje społeczne, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przez nieletniego czynu karalnego ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym sąd rodzinny lub Policję oraz przedsięwziąć czynności nie cierpiące zwłoki, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów popełnienia czynu.”

Z treści art. 4 & 3 u.p.n. wynika, że instytucje państwowe (szkoła) i organizacje społeczne mają nie tylko obowiązek zawiadomić o popełnionym przez nieletniego czynie karalnym ściganym z urzędu, ale mają też obowiązek przedsięwziąć czynności nie cierpiące zwłoki, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów popełnienia przestępstwa czynu, który popełnił nieletni.

Czynnościami tymi będzie, więc:

    - zabezpieczenie miejsca popełnienia czynu,

    - niedopuszczenie w to miejsce osób postronnych i ewentualne ustalenie świadków zdarzenia,

- niezwłoczne zawiadomienie Sądu Rodzinnego lub Policji (obowiązek ten spoczywa na kierownictwie danej instytucji państwowej czy organizacji).

Przez pojecie „ściganie z urzędu” – należy rozumieć sytuację, w której oskarżyciel publiczny lub organ Policji po otrzymaniu wiadomości o popełnieniu przestępstwa wszczyna postępowanie karne z własnej inicjatywy, niezależnie od woli pokrzywdzonego, a nawet wbrew jego woli.

Wybrane kategorie przestępstw z Kodeksu karnego ścigane z urzędu.

art. 158 § 1- udział w bójce lub pobiciu – bójka to starcie co najmniej trzech osób, z których każda występuje w podwójnej roli: napastnika i napadniętego – ze świadomością, że zajście naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, uszkodzenie czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia. Udział w bójce lub pobiciu to nie tylko bezpośrednie          w nich uczestnictwo w postaci zadawania razów, lecz także zachęcanie słowne, czy stwarzanie warunków ułatwiających ich rozwinięcie się np. zgaszenie światła, zamknięcie drzwi pomieszczenia, przetrzymywanie ofiary, podawanie niebezpiecznych przedmiotów.

art. 197 zgwałcenie - polega na doprowadzeniu innej osoby – przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem – do obcowania płciowego tj. klasycznego spółkowania, a także stosunku oralnego, analnego, kontaktu homoseksualnego.

art. 200 - kto doprowadza małoletniego poniżej lat 15 do obcowania płciowego lub poddania się innej czynności seksualnej – przestępstwo to ma miejsce gdy dochodzi do kontaktu cielesnego małoletniego z osobą podejmującą z nim czynności seksualne. Zgoda małoletniego nie ma znaczenia dla istoty czynu. Stosunek cielesny dwóch osób w wieku poniżej 15 lat nie stanowi przestępstwa z art. 200.

art. 202 - produkowanie, utrwalanie, prezentowanie i rozpowszechnianie treści pornograficznych –  również na szkodę małoletniego poniżej 15 roku życia.

art. 207 - znęcanie się - to działanie lub zaniechanie polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego lub dolegliwych cierpień moralnych, powtarzających się albo jednorazowych, lecz intensywnych i rozciągniętych w czasie (bicie, grożenie, znieważanie, niszczenie mienia, odmawianie pożywienia czy leczenia osobie chorej).

art. 222 - naruszenie nietykalności cielesnej funkcjonariusza – bezpośredni zamach na osobę powołaną do ochrony porządku publicznego. Czyn występuje, gdy ma związek z pełnieniem przez funkcjonariusza publicznego obowiązków służbowych.

art. 226 – znieważenie funkcjonariusza  – przy znieważeniu słowami wulgarnymi lub poniżającymi osoby powołanej do ochrony porządku, nie jest istotne czy znieważenie było publiczne, czy bez świadków. Czyn występuje, gdy ma związek z pełnieniem przez funkcjonariusza publicznego obowiązków służbowych.

art. 270 - podrabianie dokumentów – polega na podrobieniu lub przerobieniu dokumentu w celu użycia za autentyczny. Jest nim także używanie takiego dokumentu jako autentycznego. Określenie dokumentu należy rozumieć szeroko; jest nim np. dowód osobisty, prawo jazdy, legitymacja, świadectwo szkolne, pokwitowanie.

art. 278 - kradzież - polega na zabraniu cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia.

art. 279 § 1 - kto kradnie z włamaniem – polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia, po uprzednim usunięciu zabezpieczenia pomieszczenia, w którym kradziona rzecz się znajduje.

art. 280 rozbój - jest przestępstwem skierowanym przeciwko osobie i przeciwko mieniu. Jego istota polega na zabraniu cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia przy zastosowaniu przemocy wobec osoby, na grożeniu jej natychmiastowym użyciem lub na doprowadzeniu człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności.

art. 281 - kradzież rozbójnicza – sprawca przestępstwa używa przemocy wobec osoby lub grozi jej natychmiastowym użyciem albo doprowadza człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności, aby utrzymać się w posiadaniu zabranej rzeczy.

art. 282 - wymuszenie rozbójnicze – jest przestępstwem skierowanym przeciwko mieniu, a jednocześnie przeciwko osobie. Polega na zmuszeniu innej osoby – za pomocą groźby - do rozporządzania własnym lub cudzym mieniem. Sprawca działa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

art. 284 - przywłaszczenie – jest to bezprawne włączenie przez sprawcę cudzej rzeczy ruchomej do swojego majątku i rozporządzanie nią jak własną, bez zamiaru zwrócenia jej właścicielowi.

Podstawowe czynności  dyrektora lub pedagoga szkolnego.

1. Przyjąć do wiadomości informację o przestępstwie (wykroczeniu) zapewnić dyskrecję przekazującemu informację poprzez wysłuchanie go bez świadków, o ile to możliwe                  w pomieszczeniu zamkniętym. Odnotować godzinę zgłoszenia oraz zapytać o przyczynę ewentualnej zwłoki w podaniu tej informacji.

2. Zapewnić - w miarę potrzeby - niezbędną pomoc lekarską pokrzywdzonym.

3. Bez zbędnej zwłoki sprawdzić w dostępny sposób wiarygodność informacji.

a.) jeżeli uczeń podaje świadków, to w rozmowie z jak najmniejszą ilością świadków

 uwiarygodnić informację,

b.) sprawdzić, czy zdarzenie zaistniało na terenie szkoły oraz czy miało miejsce w trakcie zajęć szkolnych,

c.) w rozmowie z pokrzywdzonym ustalić liczbę sprawców i ich dane personalne,

d.) nie nagłaśniać zdarzenia.

4. W przypadku braku wątpliwości, co do faktu zaistnienia zdarzenia, o ile jest to konieczne             i możliwe, zatrzymać do czasu przybycia Policji ofiarę przestępstwa i jego sprawcę

a) konieczność zatrzymania może wynikać z faktu zakończenia przez nich zajęć szkolnych bądź próby ucieczki, ukrycia skradzionych przedmiotów. W przypadku zakończenia zajęć, o fakcie zatrzymania bezwzględnie należy powiadomić rodziców lub opiekunów prawnych. W trakcie prowadzenia zajęć szkolnych z powiadomieniem należy zaczekać do przyjazdu Policji. Nie należy zatrzymywać na „siłę" sprawcy czynu, ale w ramach swojego autorytetu spowodować, by pozostał pod opieką pedagoga szkolnego                  w oddzielnym pomieszczeniu do chwili przybycia Policji,

b) jeżeli sprawców jest kilku, w miarę możliwości należy umieścić ich w oddzielnych pomieszczeniach,

c) ofiarę należy odizolować od sprawców,

d) udzielić wsparcia psychologicznego osobom pokrzywdzonym w zdarzeniu, jeśli sytuacja tego wymaga.

  5. W przypadku odnalezienia rzeczy pochodzących z przestępstwa lub służących do popełnienia przestępstwa należy je zabezpieczyć:

a) pozostawić w miejscu znalezienia, zabezpieczając przed przemieszczeniem, zniszczeniem, nakrywając je czymś i pilnując,

b) zapewnić, by przedmioty te nie były dotykane, a gdy istnieje potrzeba ich przemieszczenia, starać się chwytać je w jednym miejscu (jak najmniej typowym)               i zapamiętać miejsce uchwycenia.

6. Odnotować personalia uczestników i ewentualnych świadków zdarzenia.

7. Powiadomić o zdarzeniu Policję

8. Wykonać ewentualne czynności zalecone przez przyjmującego zgłoszenie policjanta.

      UWAGA;

• Nie należy „na własną rękę" wyjaśniać przebiegu zdarzenia, a zwłaszcza konfrontować uczestników zdarzenia, dążyć do pojednania, itp.
• Nie należy dokonywać przeszukania teczek, toreb, kieszeni. Można jedynie poprosić              o  opróżnienie zawartości kieszeni, plecaka.

 Wybrane kategorie przestępstw z Kodeksu karnego ścigane na wniosek pokrzywdzonego.

Ściganie na wniosek pokrzywdzonego – w tym przypadku wszczęcie postępowania przez Policję uzależnione jest od woli pokrzywdzonego. W przypadku tych kategorii przestępstw pokrzywdzony składa wniosek do protokołu, a po jego złożeniu przestępstwo ścigane jest tak, jak z urzędu. Wycofanie przez pokrzywdzonego wniosku o ściganie jest bezskuteczne.

Jeżeli nieletni popełni przestępstwo ścigane na wniosek, a pokrzywdzony odmawia złożenia wniosku o ściganie, to Policja przekazuje zebrane materiały sprawy do Sądu Rodzinnego celem wszczęcia postępowania o demoralizację.

W przypadku pokrzywdzonego ucznia – małoletniego,  wniosek składa przedstawiciel ustawowy tj. rodzic albo osoba, pod której stałą pieczą pokrzywdzony pozostaje.

art. 157 § 5 - naruszenie czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia – polega na uszkodzeniu ciała, a z opinii biegłego wynika, że rozstrój zdrowia trwał dłużej niż 7 dni.

art. 190 § 1 groźby karalne - przestępstwo to polega na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę najbliższych w taki sposób, że mogła się ona obawiać urzeczywistnienia zapowiedzi, co krępowało jej swobodę działania.

art. 190a. uporczywe nękanie – stalking - polega na uporczywym nękaniu innej osoby lub osoby jej najbliższej i wzbudzeniu u niej uzasadnionego okolicznościami poczucia zagrożenia lub istotnego narusza jej prywatności.

art. 288 § 1 i 2 zniszczenie lub uszkodzenie cudzej rzeczy - przestępstwem jest zniszczenie, uszkodzenie lub uczynienie cudzej rzeczy niezdatną do użytku.

Postępowanie dyrektora i pedagoga szkolnego.

1. Przyjąć do wiadomości informację o przestępstwie (wykroczeniu) zapewnić dyskrecję przekazującemu informację poprzez wysłuchanie go bez świadków (o ile to możliwe             w pomieszczeniu zamkniętym).

2. Odnotować godzinę zgłoszenia oraz zapytać o przyczynę ewentualnej zwłoki w podaniu tej informacji.

3. Zapewnić w miarę potrzeby, niezbędną pomoc lekarską pokrzywdzonym.

4. Bez zbędnej zwłoki sprawdzić w dostępny sposób wiarygodność informacji, w tym:

a) jeżeli uczeń podaje świadków, to w rozmowie z jak najmniejszą ilością świadków uwiarygodnić informację,

b) sprawdzić, czy zdarzenie zaistniało na terenie szkoły oraz czy miało miejsce w trakcie zajęć szkolnych,

c) nie nagłaśniać zdarzenia.

5. Powiadomić rodziców lub opiekunów dziecka pokrzywdzonego, zrelacjonować im zdarzenie i uzgodnić z nimi, czy będą chcieli zgłosić sprawę Policji.

5. W przypadku odmowy złożenia wniosku o ściganie sprawców przez rodziców należy ich poinformować, jakie środki podejmie szkoła w stosunku do sprawców zdarzenia.

Środki, jakie należy przedsięwziąć to między innymi:

- w ramach uprawnień statutowych szkoła stosuje względem sprawcy zdarzenia środki przewidziane regulaminem szkolnym,

- w przypadku, gdy sprawca zdarzenia sprawiał wcześniej problemy i łamał normy społecznego zachowania, a zdarzenie którego się dopuścił nosi cechy postępującej demoralizacji, szkoła powinna sporządzić na tą okoliczność wystąpienie do Sądu Rodzinnego lub Policji.

Wybrane kategorie przestępstw ściganych z oskarżenia prywatnego.

Istota trybu ścigania z oskarżenia prywatnego polega na tym, że pokrzywdzony może wnieść skargę bezpośrednio do Sądu. Skarga powinna być złożona w formie pisemnej w dwóch egzemplarzach. Poza tym pokrzywdzony jest zobowiązany wpłacić do kasy Sądu Rejonowego zryczałtowaną równowartość kosztów postępowania.

Pokrzywdzony może też skorzystać z pomocy Policji, która na jego żądanie przyjmie ustną lub pisemną skargę i w razie potrzeby zabezpieczy dowody, po czym przesyła skargę do właściwego Sądu.

Sędzia Rodziny w przypadku wszczęcia postępowania o czyn ścigany z oskarżenia prywatnego nie jest uzależniony od oskarżyciela prywatnego. Wszczyna postępowanie z oskarżenia prywatnego tylko wówczas, gdy wymaga tego interes społeczny albo wzgląd na wychowanie nieletniego lub ochronę pokrzywdzonego np. szczególna sytuacja pokrzywdzonego, gdy jest osobą starszą, niedołężną, chorą lub sprawca czynu karalnego był wcześniej notowany przez Policję, współdziałał w grupie przestępczej, czy też ze względu na charakter przestępstwa popełnionego z pobudek chuligańskich, chęci zemsty, poniżenia pokrzywdzonego.

Wszczęte postępowanie objęte jest wówczas ściganiem z urzędu.

Szkoła niezależnie od woli pokrzywdzonego sporządza pisemne wystąpienie do Sądu Rodzinnego w sprawie ucznia – nieletniego sprawcy czynu, który swoim zachowanie wykazuje symptomy demoralizacji.

Przykłady przestępstw ściganych z oskarżenia prywatnego.

art. 157 § 3 - naruszenie czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia – polega na uszkodzeniu ciała, a z opinii biegłego wynika, że rozstrój zdrowia nie trwał dłużej niż 7 dni.

art. 212 § 1 zniesławienie – polega na przekazywaniu innej osobie lub grupie osób, ustnie bądź pisemnie, drukiem lub za pomocą środków masowej informacji wiadomości, które mogą poniżyć pokrzywdzonego w opinii publicznej.

art. 216 § 1 zniewaga – zachowanie wyrażające pogardę dla innej osoby. Zwykle wyraża się w formie epitetu słownego, dokonane pisemnie, wizerunkiem, obelżywym gestem, działaniem,       a nawet zaniechaniem

art. 217 § 1 naruszenie nietykalności cielesnej – polega na naruszeniu nietykalności cielesnej człowieka poprzez uderzenie, kopnięcie, popchnięcie, przewrócenie, pociągnięcie za włosy, oblanie wodą lub nieczystościami, zrzucenie nakrycia głowy, plucie w twarz itp. Przestępstwo to nie wiąże się jednak z narażeniem zdrowia na szwank, nie jest uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia.

Ujawnianie i zgłaszanie czynów karalnych zaistniałych na terenach lub w związku        z działalnością placówek oświatowych – współpraca w tym zakresie z  Policją Kryminalną, Dzielnicowymi i Zespołem ds. Nieletnich i Patologii.

            Art. 304 Kodeksu Postępowania Karnego – obowiązek

                         zawiadomienia  o przestępstwie ;

§ 1. Każdy, dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub Policję.

§ 2. Instytucje państwowe i samorządowe, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym prokuratora lub Policję oraz przedsięwziąć niezbędne czynności do czasu przybycia organu powołanego do ścigania przestępstw lub do czasu wydania przez ten organ stosownego zarządzenia, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów przestępstwa.

 Art. 15. Uprawnienia policjantów w trakcie wykonywania

               czynności służbowych

policjanci między innymi mają prawo do;

1. legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości
2. zatrzymywania osób w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu     postępowania karnego i innych ustaw;
3. zatrzymywania osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia;
4. przeszukiwania osób i pomieszczeń w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego i innych ustaw;
5. dokonywania kontroli osobistej, a także przeglądania zawartości bagaży i sprawdzania ładunku w portach i na dworcach oraz w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego, w razie istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary;
6. żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i przedsiębiorcy są obowiązani, w zakresie swojego działania, do udzielenia tej pomocy, w zakresie obowiązujących przepisów prawa;
7. zwracania się o niezbędną pomoc do innych przedsiębiorców i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby            o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa.

Policjanci służby kryminalnej w zakresie przeciwdziałania demoralizacji               i przestępczości nieletnich;

0. 1. ujawniają;
1. nieletnich organizatorów i przywódców grup przestępczych
2. sprawców czynów karalnych
   2. rozpoznają;

1. środowiska nieletnich sprawców czynów karalnych
2. środowiska pełnoletnich dokonujących czynów zabronionych przy współudziale z nieletnimi.

Dzielnicowi w zakresie przeciwdziałania demoralizacji  i przestępczości nieletnich;

utrzymują bieżącą współpracę z pracownikami jednostek organizacyjnych   pomocy społecznej, pedagogami szkolnymi, Kuratorami Sądów Rodzinnych w zakresie uzyskiwania i wymiany informacji o;

1. 1. 1. nieletnich wykazujących przejawy demoralizacji oraz stwarzających trudności wychowawcze,
      2. małoletnich, którzy ze względu na środowisko rodzinne są szczególnie narażeni na demoralizację lub popełnianie czynów zabronionych
      3. rodzinach dysfunkcyjnych oraz sytuacji małoletnich i nieletnich w rodzinach, w których występuje przemoc

Zespół ds. Nieletnich i Patologii w zakresie przeciwdziałania demoralizacji               i przestępczości nieletnich;

1. 1. 1. 1. ujawnia nieletnich sprawców czynów karalnych oraz wykazujących przejawy demoralizacji i realizuje przedsięwzięcia w zakresie zapobiegania tym zjawiskom
         2. współpracuje z Sądami Rodzinnymi, placówkami i instytucjami ustawowo lub statutowo powołanymi do zajmowania się problematyką małoletnich       i nieletnich oraz samorządami lokalnymi
         3. współpracuje z służbą kryminalną i dzielnicowymi w powyższym zakresie.

Procedury postępowania nauczycieli w sytuacjach zagrożenia dzieci i młodzieży demoralizacją i przestępczością – materiał opracowany przez Ośrodek Rozwoju Edukacji

Działania interwencyjne

I. W przypadku uzyskania informacji, że uczeń który, nie ukończył 18 lat, używa alkoholu lub innych środków w celu wprowadzenia się w stan odurzenia, uprawia nierząd, bądź przejawia inne zachowania świadczące o demoralizacji1 nauczyciel powinien podjąć następujące kroki:

1. Przekazać uzyskaną informację wychowawcy klasy.

2. Wychowawca informuje o fakcie pedagoga/psychologa szkolnego i dyrektora szkoły.

3. Wychowawca wzywa do szkoły rodziców (prawnych opiekunów) ucznia i przekazuje im uzyskaną informację. Przeprowadza rozmowę z rodzicami oraz z uczniem, w ich obecności. W przypadku potwierdzenia informacji, zobowiązuje ucznia do zaniechania negatywnego postępowania, rodziców zaś bezwzględnie do szczególnego nadzoru nad dzieckiem. W toku interwencji może zaproponować rodzicom skierowanie dziecka do specjalistycznej placówki i udział dziecka w programie terapeutycznym.

4. Jeżeli rodzice odmawiają współpracy lub nie stawiają się do szkoły, a nadal z wiarygodnych źródeł napływają informacje o przejawach demoralizacji ich dziecka, dyrektor szkoły pisemnie powiadamia o zaistniałej sytuacji sąd rodzinny lub policję (specjalistę ds. nieletnich).

5. Podobnie, w sytuacji gdy, szkoła wykorzysta wszystkie dostępne jej środki oddziaływań wychowawczych (rozmowa z rodzicami, ostrzeżenie ucznia, spotkania z pedagogiem, psychologiem itp.), a ich zastosowanie nie przynosi oczekiwanych rezultatów, dyrektor szkoły powiadamia sąd rodzinny lub policję. Dalszy tok postępowania leży w kompetencji tych instytucji.

6. Jeżeli zachowania świadczące o demoralizacji przejawia uczeń, który ukończył 18 lat, a nie jest to udział w działalności grup przestępczych czy popełnienie przestępstwa, to postępowanie nauczyciela powinno być określone przez wewnętrzny regulamin szkoły.

7. W przypadku uzyskania informacji o popełnieniu przez ucznia, który ukończył 17 lat, przestępstwa ściganego z urzędu lub jego udziału w działalności grup przestępczych, zgodnie z art. 304 § 2 kodeksu postępowania karnego, dyrektor szkoły jako przedstawiciel instytucji jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić o tym prokuratora lub policję.

II. W przypadku, gdy nauczyciel podejrzewa, że na terenie szkoły znajduje się uczeń będący pod wpływem alkoholu lub narkotyków powinien podjąć następujące kroki:

1. Powiadamia o swoich przypuszczeniach wychowawcę klasy.

2. Odizolowuje ucznia od reszty klasy, ale ze względów bezpieczeństwa nie pozostawia go samego; stwarza warunki, w których nie będzie zagrożone jego życie ani zdrowie.

3. Wzywa lekarza w celu stwierdzenia stanu trzeźwości lub odurzenia, ewentualnie udzielenia pomocy medycznej.

4. Zawiadamia o tym fakcie dyrektora szkoły oraz rodziców/opiekunów, których zobowiązuje do niezwłocznego odebrania ucznia ze szkoły. Gdy rodzice/opiekunowie odmówią odebrania dziecka, o pozostaniu ucznia w szkole czy przewiezieniu do placówki służby zdrowia, albo przekazaniu go do dyspozycji funkcjonariuszom policji - decyduje lekarz, po ustaleniu aktualnego stanu zdrowia ucznia i w porozumieniu z dyrektorem szkoły/placówki.

5. Dyrektor szkoły zawiadamia najbliższą jednostkę policji, gdy rodzice ucznia będącego pod wpływem alkoholu - odmawiają przyjścia do szkoły, a jest on agresywny, bądź swoim zachowaniem daje powód do zgorszenia albo zagraża życiu lub zdrowiu innych osób.

6. W przypadku stwierdzenia stanu nietrzeźwości² policja ma możliwość przewiezienia ucznia do izby wytrzeźwień albo do policyjnych pomieszczeń dla osób zatrzymanych - na czas niezbędny do wytrzeźwienia (maksymalnie do 24 godzin). O fakcie umieszczenia zawiadamia się rodziców/opiekunów oraz sąd rodzinny, jeśli uczeń nie ukończył 18 lat.

7. Jeżeli powtarzają się przypadki, w których uczeń (przed ukończeniem 18 lat) znajduje się pod wpływem alkoholu lub narkotyków na terenie szkoły, to dyrektor szkoły ma obowiązek powiadomienia o tym policji (specjalisty ds. nieletnich) lub sądu rodzinnego.

III. W przypadku, gdy nauczyciel znajduje na terenie szkoły substancję przypominającą wyglądem narkotyk powinien podjąć następujące kroki:

1. Nauczyciel zachowując środki ostrożności zabezpiecza substancję przed dostępem do niej osób niepowołanych oraz ewentualnym jej zniszczeniem do czasu przyjazdu policji, próbuje (o ile to jest możliwe w zakresie działań pedagogicznych) ustalić, do kogo znaleziona substancja należy.

2. Powiadamia o zaistniałym zdarzeniu dyrektora szkoły, wzywa policję.

3. Po przyjeździe policji niezwłocznie przekazuje zabezpieczoną substancję i przekazuje informacje dotyczące szczegółów zdarzenia.

IV. W przypadku, gdy nauczyciel podejrzewa, że uczeń posiada przy sobie substancję przypominającą narkotyk, powinien podjąć następujące kroki:

1. Nauczyciel w obecności innej osoby (wychowawca, pedagog, dyrektor itp.) ma prawo żądać, aby uczeń przekazał mu tę substancję, pokazał zawartość torby szkolnej oraz kieszeni (we własnej odzieży), ew. innych przedmiotów budzących podejrzenie co do ich związku z poszukiwaną substancją. Nauczyciel nie ma prawa samodzielnie wykonać czynności przeszukania odzieży ani teczki ucznia - jest to czynność zastrzeżona wyłącznie dla policji.

2. O swoich spostrzeżeniach powiadamia dyrektora szkoły oraz rodziców/opiekunów ucznia i wzywa ich do natychmiastowego stawiennictwa.

3. W przypadku, gdy uczeń, mimo wezwania, odmawia przekazania nauczycielowi substancji i pokazania zawartości teczki, dyrektor szkoły wzywa policję, która przeszukuje odzież i przedmioty należące do ucznia oraz zabezpiecza znalezioną substancję i zabiera ją do ekspertyzy.

4. Jeżeli uczeń wyda substancję dobrowolnie, nauczyciel, po odpowiednim zabezpieczeniu, zobowiązany jest bezzwłocznie przekazać ją do jednostki policji. Wcześniej próbuje ustalić, w jaki sposób i od kogo uczeń nabył substancję. Całe zdarzenie nauczyciel dokumentuje, sporządzając możliwie dokładną notatkę z ustaleń wraz ze swoimi spostrzeżeniami.

V. Postępowanie wobec ucznia – sprawcy czynu karalnego lub przestępstwa:

1. niezwłoczne powiadomienie dyrektora szkoły,
2. ustalenie okoliczności czynu i ewentualnych świadków zdarzenia,
3. przekazanie sprawcy (o ile jest znany i przebywa na terenie szkoły) dyrektorowi szkoły lub pedagogowi szkolnemu pod opiekę,
4. powiadomienie rodziców ucznia-sprawcy,
5. niezwłoczne powiadomienie policji w przypadku, gdy sprawa jest poważna (rozbój, uszkodzenie ciała itp.) lub sprawca nie jest uczniem szkoły i jego tożsamość nie jest nikomu znana,
6. zabezpieczenie ewentualnych dowodów przestępstwa lub przedmiotów pochodzących z przestępstwa i przekazanie ich policji (np. sprawca rozboju na terenie szkoły używa noża i uciekając porzuca go lub porzuca jakiś przedmiot pochodzący z kradzieży).

VI. Postępowanie nauczyciela wobec ucznia, który stał się ofiarą czynu karalnego:

1. udzielenie pierwszej pomocy (przedmedycznej), bądź zapewnienie jej udzielenia poprzez wezwanie lekarza w przypadku kiedy ofiara doznała obrażeń,
2. niezwłoczne powiadomienie dyrektora szkoły,
3. powiadomienie rodziców ucznia,
4. niezwłoczne wezwanie policji w przypadku, kiedy istnieje konieczność profesjonalnego zabezpieczenia śladów przestępstwa, ustalenia okoliczności i ewentualnych świadków zdarzenia.

Metody współpracy Szkoły z Policją

W ramach długofalowej pracy, szkoła i policja utrzymują stałą, bieżącą współpracę               w zakresie profilaktyki zagrożeń. Koordynatorami współpracy powinni być: pedagog/psycholog szkolny oraz specjalista ds. nieletnich właściwej jednostki policji. Do współpracy ze szkołą zobowiązany jest także dzielnicowy, w rejonie którego znajduje się szkoła/placówka. Pracownicy szkoły wyznaczeni do współpracy z policją, specjaliści ds. nieletnich oraz dzielnicowi powinni wspólnie ustalić wzajemnie zasady kontaktu, by móc na bieżąco wymieniać informacje i rozwiązywać problemy związane z bezpieczeństwem i dobrem uczniów.

W ramach współpracy policji ze szkołą organizuje się:

1. spotkania pedagogów szkolnych, nauczycieli, dyrektorów szkół z zaproszonymi specjalistami, podejmujące tematykę zagrożeń przestępczością oraz demoralizacją dzieci i młodzieży w środowisku lokalnym,
2. spotkania tematyczne młodzieży szkolnej z udziałem policjantów m.in. na temat odpowiedzialności nieletnich za popełniane czyny karalne, prawnych aspektów narkomanii, wychowania w trzeźwości itp. oraz z młodszymi uczniami na temat zasad bezpieczeństwa, zachowań ryzykownych oraz sposobów unikania zagrożeń,
3. informowanie policji o zdarzeniach na terenie szkoły wypełniających znamiona przestępstwa, stanowiących zagrożenie dla życia i zdrowia uczniów oraz przejawach demoralizacji dzieci i młodzieży,
4. udzielanie przez policję pomocy szkole w rozwiązywaniu trudnych, mogących mieć podłoże przestępcze problemów, które zaistniały na terenie szkoły,
5. wspólny – szkoły i policji – udział w lokalnych programach profilaktyki związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa uczniom oraz zapobieganiem demoralizacji i przestępczości nieletnich.

Policja powinna być wzywana do szkoły w sytuacjach, o których mowa        w „Procedurach [...]” albo, gdy wyczerpane zostaną środki możliwe             do zastosowania przez szkołę w określonej sytuacji, w których obecność policji jest konieczna. Każda, dotycząca uczniów, wizyta policjanta              w szkole, powinna być wcześniej zasygnalizowana dyrektorowi                  lub uzgodniona z innym pracownikiem szkoły.

                                                                       Dziękuję za uwagę.

Opracował;   Zespół ds. Nieletnich i Patologii KPP w Chrzanowie

Małgorzata Łukaszewska – inspektor zespołu

                            sierż. szt. Iwona Szelichiewicz

PROGRAM

WYCHOWAWCZO-PROFILAKTYCZNY

Szkoły Podstawowej im. Mikołaja Kopernika w Balinie

Rok szkolny 2017/2018

I. Wprowadzenie

Zadania wychowawcze szkoły są podporządkowane nadrzędnemu celowi, jakim jest wspieranie Ucznia w rozwoju ku pełniej dojrzałości w sferze fizycznej, emocjonalnej, intelektualnej, duchowej i społecznej. Wszelkie działania wychowawcze powinny być wzmacniane i uzupełnianie przez działania z zakresu profilaktyki problemów dzieci i młodzieży. Szkoła jako jedno ze środowisk wychowawczych wspiera wychowawczą rolę rodziny. Zgodnie z Prawem Oświatowym wychowanie respektuje chrześcijański system wartości – za podstawę przyjmuje uniwersalne zasady etyki, służy rozwijaniu u młodzieży poczucia odpowiedzialności, miłości Ojczyzny oraz poszanowania dla polskiego dziedzictwa kulturowego, przy jednoczesnym otwarciu się na wartości kultur Europy i świata.

Działania wychowawcze podejmowane przez szkołę, które służą wspieraniu wszechstronnego rozwoju oraz kształtowaniu postaw połączone są z działaniami profilaktycznymi, które umożliwiają korygowanie deficytów i tym samym przeciwdziałanie istniejącym zagrożeniom lub wspieraniu Wychowanków w trudnych sytuacjach

Program uwzględnia treści kształcenia dostosowane do potrzeb rozwojowych uczniów oraz do potrzeb środowiska szkolnego, lojalnego. Powstał w oparciu o wyniki obserwacji, badań ankietowych i konsultacji z rodzicami, nauczycielami i przedstawicielami Rady Samorządu Uczniowskiego.

Program powstał w oparciu o obowiązujące akty prawne i wewnątrzszkolne dokumenty szkoły:

• Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. z 1997 r. Nr 78 poz. 483 ze zm.).
• Konwencja o Prawach Dziecka, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989r. (Dz.U. z 1991 r. nr 120 poz. 526).
• Ustawa z 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 1379).
• Ustawa  z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 1996 r. nr 67 poz. 329 z późniejszymi zmianami);
• Ustawa z 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz.U. z 2017 r. poz. 59).
• Ustawa z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 487).
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 18 sierpnia 2015 r. w sprawie zakresu i form prowadzenia w szkołach i placówkach systemu oświaty działalności wychowawczej, edukacyjnej, informacyjnej i profilaktycznej w celu przeciwdziałania narkomanii (Dz.U. poz. 1249).
• – Ustawa z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii  (Dz.U. nr 179 poz. 1485)
• – Rozporządzenia MEN z dnia 9 sierpnia 2017 r.  w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. z 2017 r. poz.1591);
• – Rozporządzenie MEN z dnia 28 sierpnia 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. z 2017 r. poz.1643);
• – Rozporządzenie MEN z dnia 30 maja 2014 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół Dz.U. 2014 poz. 803).
• – Rozporządzenie MENiS z dnia 31 stycznia 2002 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół (Dz.U. nr 10 poz. 96).
• – Rozporządzenie MENiS z dnia 31 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych form działalności wychowawczej i zapobiegawczej wśród dzieci i młodzieży zagrożonych uzależnieniem.
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 22 stycznia 2018 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu i form prowadzenia w szkołach i placówkach systemu oświaty działalności wychowawczej, edukacyjnej, informacyjnej i profilaktycznej w celu przeciwdziałania narkomanii (Dz.U. z 2018r. poz.214)
• – Narodowy Program Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych .
• – Krajowy Program Przeciwdziałania Narkomanii Krajowy Program Zapobiegania Zakażeniom HIV
• – Krajowy Program Zapobiegania Niedostosowaniu Społecznemu i Przestępczości Wśród Dzieci i Młodzieży z dnia 13 stycznia 2004r.
• Priorytety Ministra Edukacji Narodowej na rok szkolny 2017/2018.

 I. Wstęp

Wychowanie uczniów w naszej szkole stawiamy na równi z wiedzą i umiejętnościami ucznia, dbając o jego wszechstronny rozwój osobowy i kształcenie takiego człowieka, który szanuje siebie, otaczających go ludzi i jest otwarty na świat zewnętrzny, umie zgodnie żyć z innymi i dla innych.

Pierwszym i najważniejszym środowiskiem, w którym kształtuje się osobowość człowieka i najistotniejsze wartości życia ludzkiego jest rodzina, a pierwszymi powołanymi do wychowania swoich dzieci są rodzice – działania podejmowane przez szkołę mają za zadanie wspomagać i uzupełniać w tym zakresie rodziców.

Program opracowano przy współudziale Rodziców, uwzględniając zadania wychowawcze określone w ustawach i rozporządzeniach oświatowych, programach nauczania poszczególnych zajęć edukacyjnych, dokumentach wewnątrzszkolnych uwzględniając  opinie i oczekiwania Rodziców i społeczności lokalnej .

WYCHOWANIE  to wspieranie dziecka w rozwoju ku pełnej dojrzałości fizycznej, emocjonalnej, intelektualnej, duchowej i społecznej, które powinno być wzmocnione i uzupełnione przez działania z zakresu profilaktyki problemów dzieci i młodzieży.

PROFILAKTYKA jest chronieniem człowieka w rozwoju przed zagrożeniami i reagowaniem na nie. Jej celem jest ochrona człowieka, dziecka, ucznia, wychowanka przed wszelkimi zakłóceniami rozwoju. Na pozór może się wydawać, że wszelkie zagrożenia czyhają na człowieka w świecie zewnętrznym, gdy w istocie to sam człowiek dokonuje takich wyborów, które zakłócają jego rozwój. Człowiek niedojrzały sam dla siebie może być zagrożeniem. Dlatego prowadzenie dziecka ku dojrzałości jest zarówno wychowaniem, jak i profilaktyką.

Takie widzenie wychowania i profilaktyki stawia szczególne wymagania wychowawcom. Do dobrego wypełnienia własnych zadań niezbędna jest wiedza nie tylko o współczesnych, cywilizacyjnych zagrożeniach, ale przede wszystkim o naturze człowieka, celu życia ludzkiego, jak również o mechanizmach psychologicznych prowadzących do destrukcji.

Program opiera się na założeniu, że efektywną formą jest praktyczne działanie, promowanie zdrowego stylu życia, dobrego funkcjonowania w sferze fizycznej, psychicznej, oraz rozwoju osobowości. Realizacji programu mają służyć działania szkoły, oddziaływania nauczycieli skierowane na osobowość wychowanka. Dostarczanie uczniom specyficznych informacji dotyczących mechanizmów przeciwdziałania uzależnieniom i wyposażenie w umiejętności służące lepszemu radzeniu sobie z problemami życiowymi.

Program wychowawczo – profilaktyczny szkoły opisuje w sposób całościowy wszystkie treści i działania o charakterze wychowawczym, profilaktycznym i jest realizowany przez wszystkich  nauczycieli.

Szkoła realizuje cele zawarte w „Podstawie programowej kształcenia ogólnego” oraz w „Statucie” ze szczególną uwagą traktując zadania wychowawczo – profilaktyczne, tworzenie warunków do wszechstronnego rozwoju uczniów, rozwijanie poczucia odpowiedzialności, wychowanie do wartości, rozwijanie kompetencji czytelniczych, upowszechnianie czytelnictwa u młodzieży, poszanowanie dla polskiego dziedzictwa kulturowego, kształcenie i wychowanie w duchu tolerancji i patriotyzmu, przekazywanie wiedzy o społeczeństwie, o problemach społecznych, ekonomizacji regionu, kraju i świata, o kulturze i środowisku naturalnym.

Szkolny program wychowawczo-profilaktyczny opiera się na hierarchii wartości przyjętej przez Radę Pedagogiczną, Radę Rodziców i Samorząd Uczniowski, wynikających z przyjętej w szkole koncepcji pracy. Treści szkolnego programu wychowawczo-profilaktycznego są spójne ze Statutem Szkoły i Wewnątrzszkolnym Systemem Oceniania. Istotą działań wychowawczych i profilaktycznych szkoły jest współpraca całej społeczności szkolnej oparta na założeniu, że wychowanie jest zadaniem realizowanym w rodzinie i w szkole, która w swojej działalności musi uwzględniać zarówno wolę rodziców, jak i priorytety edukacyjne państwa. Rolą szkoły, oprócz jej funkcji dydaktycznej, jest dbałość o wszechstronny rozwój każdego z uczniów oraz wspomaganie wychowawczej funkcji rodziny. Wychowanie rozumiane jest jako wspieranie uczniów w rozwoju ku pełnej dojrzałości w sferze fizycznej, emocjonalnej, intelektualnej, duchowej i społecznej. Proces wychowania jest wzmacniany i uzupełniany poprzez działania z zakresu profilaktyki problemów dzieci i młodzieży.

Program Wychowawczo-Profilaktyczny szkoły tworzy spójną całość ze szkolnym zestawem programów nauczania i uwzględnia wymagania opisane w podstawie programowej.

Szkolny Program Wychowawczo-Profilaktyczny określa sposób realizacji celów kształcenia oraz zadań wychowawczych zawartych w podstawie programowej kształcenia ogólnego, uwzględniając kierunki i formy oddziaływań wychowawczych, których uzupełnieniem są działania profilaktyczne skierowane do uczniów, rodziców i nauczycieli.

 Program Wychowawczo-profilaktyczny został opracowany na podstawie diagnozy potrzeb i problemów występujących w środowisku szkolnym, z uwzględnieniem:

• wyników ewaluacji (np. wewnętrznej, zewnętrznej),
• wyników nadzoru pedagogicznego sprawowanego przez dyrektora,
• ewaluacji programu wychowawczego i programu profilaktyki realizowanych w roku szkolnym 2016/2017,
• wniosków i analiz (np. wnioski z pracy zespołów zadaniowych, zespołów przedmiotowych, zespołów wychowawczych itp.),
• innych dokumentów i spostrzeżeń ważnych dla szkoły (np. koncepcja funkcjonowania i rozwoju szkoły opracowana przez dyrektora, uwagi, spostrzeżenia, wnioski nauczycieli, uczniów, rodziców).

 II. Misja szkoły

 Misja szkoły stała się inspiracją do określenia naczelnego celu wychowania. Dążymy i dążyć będziemy do:

"Wychowania człowieka świadomego własnej niepowtarzalności wyposażonego w spójny system uniwersalnych wartości wyzwalających motywację działania, obdarzonego duchem tolerancji".

Misją szkoły jest kształcenie i wychowanie w duchu wartości i poczuciu odpowiedzialności, miłości ojczyzny oraz poszanowania dla polskiego dziedzictwa kulturowego, przy jednoczesnym otwarciu się na wartości kultur Europy i świata, kształtowanie umiejętności nawiązywania kontaktów z rówieśnikami, także przedstawicielami innych kultur. Szkoła zapewnia pomoc we wszechstronnym rozwoju uczniów w wymiarze intelektualnym, psychicznym i społecznym, zapewnia pomoc psychologiczną i pedagogiczną uczniom. Misją szkoły jest uczenie wzajemnego szacunku i uczciwości, jako postawy życia w społeczeństwie i w państwie, w duchu przekazu dziedzictwa kulturowego i kształtowania postaw patriotycznych, a także budowanie pozytywnego obrazu szkoły poprzez kultywowanie i tworzenie jej tradycji. Priorytetowym zadaniem jest także przeciwdziałanie pojawianiu się zachowań ryzykownych, kształtowanie postawy odpowiedzialności za siebie i innych oraz troska o bezpieczeństwo uczniów, nauczycieli i rodziców.

III. Model absolwenta

Dążeniem szkoły jest przygotowanie uczniów do efektywnego funkcjonowania w życiu społecznym oraz podejmowania samodzielnych decyzji w poczuciu odpowiedzialności za własny rozwój.

Uczeń-absolwent Szkoły Podstawowej w Balinie- to człowiek dobry, mądry, tolerancyjny, dbający o własne ciało i umysł, szanujący tradycję, przyjazny dla środowiska

• jako człowiek dobry odróżni dobro od zła, będzie umiał dokonać w życiu świadomych wyborów, odrzuci agresję i przemoc, będzie empatyczny
• jako człowiek mądry odnajdzie cel i sens swego istnienia, samodzielnie wykreuje pozytywną przyszłość, poradzi sobie w różnych życiowych sytuacjach, sprosta wyzwaniom losu
• samodzielnie jako człowiek tolerancyjny będzie szanował każdego człowieka bez względu na rasę i narodowość, religię i przekonania, skutecznie porozumie się z otoczeniem, z osobami w różnym wieku oraz z niepełnosprawnymi
• jako człowiek dbający o własne ciało i umysł będzie asertywny. uszanuje zdrowie i życie własne i cudze, odrzuci uzależnienia i nałogi, będzie umiał racjonalnie wykorzystać swój wolny czas i zadbać o swój właściwy rozwój fizyczny i psychiczny
• jako człowiek szanujący tradycję będzie potrafił cenić historię, kulturę i tradycję swojego narodu,   pojęcia   ojczyzny,   honoru,   godności   będą   dla   niego   niekwestionowanymi wartościami
• jako człowiek przyjazny dla środowiska będzie żył w zgodzie z naturą i miał świadomość wpływu człowieka na środowisko naturalne, cenił przyrodę jako dobro niepowtarzalne.

GŁÓWNE CELE WYCHOWAWCZO- PROFILAKTYCZNE

CEL NADRZĘDNY : Wspieranie wszechstronnego rozwoju psychofizycznego ucznia -w wymiarze intelektualnym, psychicznym, społecznym, zdrowotnym, estetycznym, moralnym, patriotycznym

1. Wdrażanie do wywiązywania się ze szkolnych obowiązków i do samodzielności.
2. Inspirowanie uczniów do twórczej aktywności i rozwijania zainteresowań.
3. Kształcenie umiejętności zrozumienia innych i komunikowania się z nimi.
4. Wpajanie zasad życia społecznego – przygotowanie do życia w warunkach współczesnego świata – kształtowanie postaw młodego Europejczyka .
5. Zatrzymanie cyberprzemocy - rozwijanie wśród uczniów empatii i odpowiedzialności za swoje słowa i działania.
6. Przeciwdziałanie agresji- słownej , psychicznej i fizycznej .
7. Eliminowanie tzw. mowy nienawiści w kontaktach bezpośrednich, jak i w mediach elektronicznych -prezentowanie jej skutków i promowanie alternatywnych, pożądanych form komunikacji interpersonalnej,
8. Eliminowanie czynników ryzyka i przeciwdziałanie im, czyli profilaktyka zagrożeń wieku dorastania; środki  psychoaktywne, zachowania autoagresywne, samobójstwa
9. Promowanie zdrowego stylu życia (zdrowa dieta, zaburzenia odżywiania, higiena, zachęcanie do aktywnego spędzania wolnego czasu, zmiany fizyczne i psychiczne związane z okresem dojrzewania itp.)
10. Kształcenie postaw patriotycznych i obywatelskich, poznawanie i pielęgnowanie kultury regionalnej; podejmowanie działań na rzecz środowiska lokalnego, angażowanie się w wolontariat.
11. Współpraca z rodzicami, instytucjami oraz organizacjami zajmującymi się szeroko rozumianą pomocą rodzinie.
12. Wspieranie dzieci     trudnej sytuacji emocjonalnej ( rozwody, śmierć rodzica, konflikty w klasie) i materialnej
13. Propagowanie tolerancji i szacunku do każdego człowieka- przeciwdziałanie ksenofobii, homofobii, rasizmowi.
14. Kształtowanie postaw patriotycznych, obywatelskich oraz związanych z edukacją regionalną.
15. Propagowanie czytelnictwa; troska o kulturę żywego słowa.
16. Wspomaganie rodzin w wychowaniu dzieci
17. Kształtowanie u uczniów postaw prospołecznych, w tym poprzez możliwość udziału w działaniach z zakresu wolontariatu, sprzyjających aktywnemu uczestnictwu uczniów w życiu społecznym

Cele szczegółowe:

1. Integracja w środowisku szkolnym.
2. Kształtowanie umiejętności komunikowania się w grupie i nawiązywania kontaktów rówieśniczych
3.  Bezpieczeństwo w szkole i poza nią.
4. Budowanie poczucia własnej wartości.
5.   Kształtowanie postawy tolerancyjnej, umiejętności negocjacji i  kompromisu.
6. Zachęcanie uczniów do pokonywania trudności i wskazywanie, jak mogą to zrobić.
7.  „Savoire -vivre  zasadą dobrego wychowania
8.  Kształtowanie poczucia odpowiedzialności za zdrowie własne i innych
9. Wdrażanie do samorządności.
10. Kształtowanie właściwych postaw obywatelskich. Prawa człowieka i obywatela.
11. Rozwijanie poczucia przynależności do społeczności lokalnej, ojczyzny,  społeczności europejskiej.
12. Przygotowywanie do świadomego dokonywania wyborów zawodowych – preorientacja zawodowa.
13. Kształtowanie pozytywnej i aktywnej postawy wobec nauki, sposoby motywowania do nauki.
14. Ograniczenie zachowań agresywnych i przemocy w szkole
15. Zapobieganie uzależnieniom  i  niedostosowaniu społecznemu
16. Młodzi, bezpieczni i bez uzależnień które hamują bądź zakłócają rozwój ucznia- ze szczególnym naciskiem na narkotyki (w tym marihuanę oraz dopalacze).   Nauka właściwego reagowania w chwili pojawienia się niepożądanych form zachowań rówieśniczych.
17. Propagowanie zdrowego trybu  życia oraz pozytywnych wzorców zachowań.
18. Doskonalenie zawodowe nauczycieli i wychowawców w zakresie realizacji szkolnej interwencji profilaktycznej w przypadku podejmowania przez uczniów i wychowanków zachowań ryzykownych

Stosowane strategie:

1. Informacyjna – ma na celu dostarczać adekwatne informacje na temat skutków zachowań ryzykownych i tym samym umożliwić dokonanie racjonalnego wyboru
2. Edukacyjna – ma na celu pomoc w rozwijaniu ważnych umiejętności psychologicznych i społecznych, takich jak: umiejętność nawiązywania kontaktu z ludźmi, radzenia sobie ze stresem, rozwiązywanie konfliktów, opieranie się naciskom otoczenia, radzenia sobie w sytuacji przemocy i zagrożenia itp.
3. Alternatywna – ma na celu stworzenie możliwości realizowania ważnych potrzeb społecznych poprzez pozytywną działalność, np. sport, działalność artystyczną czy społeczną – umożliwia uczniom zaspokojenie potrzeb aktywności, osiągania sukcesu, uznania, przynależności
4. Interwencyjna – ma na celu pomoc uczniom mającym trudności w identyfikowaniu i rozwiązywaniu swoich problemów oraz wspieranie ich w sytuacjach kryzysowych

Działania wychowawczo – profilaktyczne  skierowane do uczniów:

Informacyjne

• dostarczanie informacji na temat prawnych i moralnych skutków agresji, łamania prawa, nie przestrzegania podstawowych zasad bezpieczeństwa
• zapoznanie uczniów z systemem pomocy oferowanej przez szkołę
• zapoznanie uczniów z procedurą załatwiania spraw i problemów
• zapoznanie uczniów ze statutem szkoły, regulaminem szkoły, programem wychowawczym.

Edukacyjne

• zajęcia prowadzone w ramach godzin z wychowawcą – trening umiejętności społecznych /empatia, umiejętność rozwiązywania konfliktów, asertywność, autoprezentacja /
• zajęcia z zakresu profilaktyki uzależnień,
• zajęcia promujące zdrowy styl życia,
• zajęcia na temat rozpoznawania zachowań agresywnych, radzenia sobie z negatywnymi emocjami, konstruktywnego reagowania w sytuacjach napięcia, radzenia sobie ze stresem i frustracją,
• zajęcia z zakresu technik efektywnej nauki.

Interwencyjne

• rozpoznanie sytuacji opiekuńczo-wychowawczej,
• wyodrębnienie grup podwyższonego ryzyka / uczniów mających wysoką absencję na zajęciach szkolnych, uczniów drugorocznych, mających niepowodzenia szkolne, uczniów mających trudności w nawiązywaniu kontaktów interpersonalnych, wyalienowanych, z zaburzeniami zachowania/
• pomoc uczniom w planowaniu i organizowaniu nauki własnej,
• pedagogizacja rodziców,
• indywidualna opieka psychologiczno-pedagogiczna nad uczniem z grupy ryzyka,
• konsekwentne i natychmiastowe reagowanie na wszelkiego rodzaju akty przemocy oraz nieprawidłowości w zachowaniu uczniów.

Działania profilaktyczno-wychowawcze skierowane do Rodziców:

Informacyjne

• organizacja systematycznych zebrań i konsultacji dla rodziców,
• przekazywanie rodzicom na bieżąco informacji o sytuacji dydaktycznej i wychowawczej,
• informowanie o prawach i obowiązkach rodzica ucznia.
• udostępnienie informacji o ofercie pomocy specjalistycznej dla uczniów i wychowanków, ich rodziców lub opiekunów w przypadku używania środków odurzających, substancji psychotropowych, nowych substancji psychoaktywnych-dopalacze
• informowanie uczniów i wychowanków oraz ich rodziców lub opiekunów o obowiązujących procedurach postępowania nauczycieli i wychowawców oraz o metodach współpracy szkół i placówek z policją w sytuacjach zagrożenia narkomanią.

Edukacyjne

• pedagogizacja rodziców
• zapoznanie rodziców z ofertą pomocy ze strony instytucji wspierających rodzinę w działaniach opiekuńczo-wychowawczych

Alternatywne

• rozmowy indywidualne z rodzicami – profilaktyczne, wspierające, mediacyjne itp.

Interwencyjne

• dbanie o dobro dziecka – interwencja w przypadku niekorzystnej, zagrażającej prawidłowemu rozwojowi dziecka sytuacji rodzinnej,
• współpraca z instytucjami wspierającymi rodzinę i szkołę w działaniach opiekuńczo-wychowawczych.

 PODSTAWA PROGRAMOWA A PROGRAM WYCHOWAWCZO-PROFILAKTYCZNY

Program profilaktyczny naszej szkoły powstał w oparciu o podstawę programową. Treści dotyczące psychoprofilaktyki zapisane w podstawie programowej kształcenia ogólnego zawierają: promocję zdrowego stylu życia, rozwijanie najważniejszych umiejętności psychologicznych i społecznych, prawidłowości i trudności rozwojowych okresu dojrzewania oraz profilaktykę uzależnień.

Działalność edukacyjna szkoły jest określona przez:

• Szkolny zestaw programów nauczania, który obejmuje całą działalność szkoły z punktu widzenia dydaktycznego.
• Program wychowawczo – profilaktyczny szkoły, który:

1. Opisuje w sposób całościowy wszystkie treści i działania o charakterze wychowawczym i jest realizowany przez wszystkich nauczycieli.
2. Opisuje w sposób całościowy wszystkie treści i działania o charakterze profilaktycznym skierowane do uczniów, nauczycieli i rodziców i jest dostosowany do potrzeb rozwojowych uczniów oraz potrzeb danego środowiska.

Szkolny zestaw programów nauczania i program wychowawczo – profilaktyczny szkoły tworzą wspólną całość, a  ich  realizacja jest zadaniem zarówno całej szkoły i każdego nauczyciela.

IV. Cele ogólne

Działalność wychowawcza w szkole polega na prowadzeniu działań z zakresu promocji zdrowia oraz wspomaganiu ucznia i wychowanka w jego rozwoju ukierunkowanym na osiągnięcie pełnej dojrzałości w sferze:

1. fizycznej – ukierunkowanej na zdobycie przez ucznia i wychowanka wiedzy i umiejętności pozwalających na prowadzenie zdrowego stylu życia i podejmowania zachowań prozdrowotnych;
2. psychicznej - ukierunkowanej na zbudowanie równowagi i harmonii psychicznej, osiągnięcie właściwego stosunku do świata, poczucia siły, chęci do życia i witalności; ukształtowanie postaw sprzyjających rozwijaniu własnego potencjału, kształtowanie środowiska sprzyjającego rozwojowi uczniów, zdrowiu i dobrej kondycji psychicznej;
3. społecznej - ukierunkowanej na kształtowanie postawy otwartości w życiu społecznym, opartej na umiejętności samodzielnej analizy wzorów i norm społecznych oraz dokonywania wyborów, a także doskonaleniu umiejętności wypełniania ról społecznych;
4. aksjologicznej - ukierunkowanej na zdobycie konstruktywnego i stabilnego systemu wartości, w tym docenienie znaczenia zdrowia oraz poczucia sensu istnienia.